Linschotenloop 23 december 2017

De traditionele wandeltocht op de laatste zaterdag voor de kerst. Deze wandeltocht wordt voor de 14de keer georganiseerd, ik loop hem voor de 3de keer. Er zijn dit jaar een record aantal deelnemers hoor ik als wij ons 's middags afmelden, 500 deelnemers! Misschien jammer, maar het is al voor de 3de keer hetzelfde rondje. Wel gemakkelijk, je hebt bijna geen pijlen en geen routebeschrijving meer nodig. Misschien volgend jaar maar eens de uitdaging aangaan om de 30 km te lopen in plaats van de 21,5 km.
Het hardloopevenement wat die dag zal plaatsvinden viert een lustrum, de 40ste editie. Daarvoor heeft men een shirt ontwikkeld en een muts. De muts is echter zwart van kleur en ik zie de vrijwilligers allemaal met een kobalt blauwe muts lopen. Die wil ik eigenlijk ook wel, maar na wat navragen blijkt die niet voor de gewone man/vrouw te zijn. Jammer, ik probeer het die dag nog een paar keer, maar het lukt niet om er 1 te bemachtigen.

Ik ben op de fiets naar Linschoten gegaan, omdat het daar lastig parkeren is in de wijk en omdat 's middags als ik naar huis wil het hardloopevenement nog in volle gang is. Mijn rugzak is sinds december van lichtjes voorzien en dat is in het donker zo gek nog niet.

Aangekomen in Linschoten blijkt Michel er nog niet te zijn. Ik begin met een bakkie koffie en dan krijg ik een berichtje van Michel, zijn auto die moet hij nog netjes wegzetten. We drinken onze koffie en besluiten dan in te schrijven voor de 21,5 km. Het is vrij warm in de voetbalkantine. Na het inschrijven staan we ons klaar te maken voor vertrek en dan ziet Michel de wandelaars die in Israël een trail hebben gelopen en waar we in Ede na afloop van de Pegasus mee hebben zitten praten. We spreken één van de twee aan en we wensen elkaar een goede tocht toe.

De tocht is voor 90% asfalt, dus een prima tochtje voor André maar hij er niet bij vandaag. Het stukje onverhard is even een dingetje. Michel waarschuwt me, als je in het water glijdt, jammer ik haal je er niet uit. Oké een gewaarschuwd mens telt voor 2 dus dat is opletten.

Na deze glibberige kade gaan we de Noord Linschotendijk op richting Oudewater. Ik loop hier ook weleens tijdens een "eigen" tochtje in de buurt, dus het is vrij bekend. Op dit stukje heb ik dan ook maar weinig foto's gemaakt. De organisatie komt nog een keer langs, misschien ook om het parkoers te controleren voor vanmiddag. Dan lopen hier de hardlopers voor de 21,5 km. Wij krijgen nog een compliment voor de lichtjes op onze rugzak, want ook Michel heeft een paar snoeren verlichting op zijn tas zitten en zelfs zijn muts heeft verlichting. Gezien worden we wel. 

Het blijkt vandaag dus echt niet koud te zijn. Hadden we het 2 december tijdens een tocht nog koud, nu hebben we het warm en besluiten beiden bij de 1ste rust een tussenlaag kleding uit te doen.

Dan komt Oudewater al in zicht, nog even de brug over, een klein natuurgebied door en richting de 1ste rust. 

Voor we bij de rust zijn komen we eerst nog langs het monument van de 2de wereldoorlog en dan maakt Michel de opmerking dat aan beiden zijden van de straat een stuk begraafplaats is. Dat was mij nog niet eerder opgevallen. 

Tijd voor een bakkie en een sanitaire stop. Ik besluit om mijn fleecevest maar uit te doen, want de binnenkant van mijn jas is inmiddels nat (en dat is niet van regen of mist). we nemen de tijd en dan gaan we toch weer verder want de finish komt niet naar ons toe, wij zullen er zelf heen moeten.

Als we buiten komen staan daar nog wat stokkenlopers de gebruikelijke oefeningen te doen. Het lukt niet om het hek te fotograferen zonder hen.

Dan gaat het langs de buitenkant van Oudewater richting Hekendorp. Ik vertel Michel dat we straks langs een woning komen met heel veel buren in de achtertuin. Het klinkt een beetje vreemd, maar de situatie is later niet vreemder hoor.

Als we de Zuringkade op lopen wordt het duidelijk.

Dan gaan we in ganzenpas de Zuringkade over en komen op de Ruige Weiden uit. We lopen langs de plek waar vorig jaar rond de kerstdagen een auto te water is geraakt met jonge mensen erin. Het is hier ook best smal. We gaan richting Diemerbroek voor de volgende rust. Een hele leuke B&B bij Hoeve Spoorzicht. 

Als we hier eenmaal zitten blijkt het al 11.00 uur geweest te zijn. Oeps!!! 11.00 uur vergeten!!! Het mag om kwart over 11 misschien ook nog wel?

Na uitgebreid te hebben gerust gaan we verder voor het laatste stukje. 

Omdat het gebied zo bekend is maak je ook gewoon wat minder foto's lijkt het wel. De buurt waar we lopen heet Papekop en dan is het altijd leuk om een foto van de Papekoppen te maken. 

We gaan het Zwarte Dijkje op richting Woerden en als we dan bij het viaduct van de A12 komen, blijken de kippen er ook nog altijd te wonen. Die zitten er al zolang ik hier regelmatig langs loop.

Via de Kromwijkerdijk gaat het weer richting Linschoten en dan zien we aan de overkant dat de korte afstanden van het hardloopevenement gestart zijn. Wij moeten nog een brug over en dan nog een paar straten door.

Als we in de kantine terug komen is het een drukte. De hardlopers die in een groep starten, maken zich namelijk hier in de kleedkamers klaar voor de wedstrijd. We genieten nog even want er staan volgens ons toch wel een aantal mensen tussen die het op hun outfit moeten redden, hun uitstraling (lees buikje) laat volgens ons zien dat ze niet zo heel vaak lopen.

Wij melden ons af (ik probeer nog 1 keer of ik een muts kan scoren) en dan drinken we nog wat. 

Het wordt tijd om op te stappen. Ik ga mijn fiets opzoeken. 

Misschien volgende week de laatste tocht lopen en anders in 2018. Mijn wandelboekje is vol dus er moet misschien nog een inlegvelletje komen.

O ja de statistieken zijn wel leuk zo aan het eind:

Afstand vandaag: 21,6 km 

Bewogen tijd: 3.38.37 minuten

Vestreken tijd: 4.18.30 minuten

Gemiddeld bewogen tijd: 5,9 km/h

Totaal aantal kilometers gelopen dit jaar: 1298,5 km

 

St. Nicolaastocht 2 december 2017

Vandaag ga ik richting Leusden voor de traditionele St. Nicolaastocht. Het is ineens winter in Nederland en nadat Cees op vrijdagavond nog weggeweest is met de auto besluit ik om met het openbaar vervoer te gaan. Er wordt namelijk dichte mist en gladheid voorspelt. Omdat ik in het donker wat minder goed zie en het met mist dan nog lastiger vind, is het openbaar vervoer een oplossing. Via de app plan ik mijn reis en Cees brengt mij even naar het station. Vanmiddag zien we wel weer.

Als ik op het busstation op de bus staat te wachten, word ik aangesproken door een andere wandelaar. Zij vraagt of ik naar de St. Nicolaastocht ga en ik bevestig dat. Zij gaat ook en ik merk dat ze graag samen reist, de locatie weet zij niet echt te vinden. Daarom maar even op google maps kijken waar we heen moeten als we uit de bus stappen. De startlocatie is echt vlak bij de bushalte en ik ben als eerste binnen. Nou niet als eerste van alle wandelaars, maar met de wandelmaatjes waar ik vandaag mee afgesproken heb.

In de trein heb ik een berichtje van Rob gekregen dat hij niet naar het Westerborkpad gaat maar naar Leusden komt.

Als ik binnen loop in de kantine van Antilopen (korfbalvereniging) zie ik Rolf zitten. Ik vraag even hoe het gaat. Knap hoor dat Rolf er weer is en dat hij gewapend met stok weer mee gaat lopen.

Ik schrijf me vast in voor de 20 km. en dan word ik op mijn rug getikt. Piet André en Sint/Piet Michel zijn ook binnen gekomen. André wacht nog even op een afnemer van een speculaaspop. In de tussentijd komen Sjaak, Margareth, Ineke en Rob binnen. 

Als iedereen ingeschreven is gaan we op pad. Op het parkeerterrein zie ik Sylvia en Hans aankomen. In Egmond heb ik met hen gelopen en in januari hoop ik dat weer te gaan doen. Het is vandaag een kleine wereld, het is mistig en zuur. Maar met gezellig gezelschap moet het goedkomen. Het wordt vandaag een tocht die veel door het bos zal gaan en veel onverhard zal zijn. 

Soms is het echt even zoeken om de dikke modder te ontwijken. Na verloop van tijd zijn we het spoor bijster en komt er al een hele kudde terug. Pijl gemist? Even lezen op de routebeschrijving en ja hoor daar hebben we het pad weer. 

Mooie vergezichten moeten we missen vandaag, maar toch geniet ik van de omgeving en is het heerlijk om je hoofd leeg te maken. Alles van de afgelopen week eruit lopen. 

Dan heeft Michel nog niet al zijn kruit verschoten en zijn tas gaat open!!!! Wat komt er uit!!!!

Schitterend!!!! Zijn haar verandert plots in een zwarte bos krullen. Dan wordt het toch tijd om buurman en buurman te fotograferen in hun nieuwe outfit!! Terwijl ik sta te fotograferen maakt Sjaak ook nog even een actiefoto.

We lopen weer verder en komen al snel bij "Het Vogelwater". Vorig jaar waren ze hier nog aan het werk. Nu is alles af. We staan even stil en maken wat foto's. 

Het is nu nog maar een klein stukje naar de YMCA. Dat is bekend van de Amersfoortse 2daagse. Nu is de rustlocatie toch heel anders aangekleed. Er liggen dekens over de bankjes zodat het niet zo koud  is. Ook branden de vuurkorven. Lekker warm. En wat een verwennerij en keuze aan versnaperingen. Ik ga voor een warme chocolademelk met een koek! 

Als we een poosje hebben gezeten worden we toch koud en om weer warm te worden moeten we toch weer in de benen. De handschoenen gaan weer aan en we gaan richting finish. Het is nog steeds mistig en er worden niet veel foto's meer gemaakt. Er blijkt nog steeds gesprekstof genoeg te zijn en eens een poos niets zeggen is ook fijn. Er zijn in deze lus wel wat herkenningspunten van vorig jaar.

Het bruggetje brengt nog wat verwarring. Wie gaat er als eerste over. Hoppa daar ga ik dan en de rest volgt. Wij maken het ommetje bij het Molenhoekje en dan komen we weer vlak bij het YMCA kamp op de route van de 10/15 km. 

Nog een keer gaan we het "Pon"spoor over en dan langs alle sportvelden naar de kantine van Antilopen. De tocht zit erop. 

Als wij ons afgemeld hebben staat er een heerlijke erwtensoep op ons te wachten. Ik neem nog een warme chocolademelk en eet mijn boterhammen op. 

Als ik op de routeplanner van de NS kijk zie ik dat er rond 14.00 uur verschillende bussen naar het station gaan.

Er wordt nog even gevraagd wie en waar er een volgende tocht gepland staat. Er volgen 2 opties. We zien wel. Ik ga voor een tocht dicht bij huis. Een keer op de fiets naar de start is ook wel fijn.

Ik zeg iedereen gedag en bedankt iedereen voor de gezelligheid van vandaag. Dan ga ik richting de bushalte en ben ik om 15.04 uur weer in Woerden daar komt Cees mij weer ophalen. 

Seuter Winter Wandeltocht 25 november 2017

Voor mij stond de Seuter Winter Wandeltocht niet echt op nummer 1. Dat heeft verschillende redenen en nu ik deze wandeltocht heb gelopen zeker niet meer of er moet heel veel veranderen. Na wat berichtjes heen en weer met André en Michel of buurman en buurman, heb ik besloten mee te gaan naar 's Gravendeel.
André wilde wel over Woerden rijden en mij bij de carpoolplaats ophalen. Het was hun gelukt om een visum te bemachtigen voor vandaag, dus we gaan op pad. De weersvoorspellingen zijn wat beter geworden dan begin van de week.

Als Cees thuis komt uit zijn werk, sta ik net bij de auto om de ruiten te gaan krabben. Hij gaat slapen en ik ga op pad. Ik ben ruim op tijd op de carpoolplaats en trek mijn wandelschoenen aan en dan wachten. Ik zie dat André iets te vroeg afslaat en achter de Texaco staat in plaats van op het carpoolterrein er naast. Ik stap vast uit en sluit mijn karretje af.

Dan stap ik over in een auto en die is  al lekker warm!

Eenmaal in de auto overleggen we nog even over de afstand die we gaan lopen. Er was afgesproken om voor de 30 te gaan, maar vanmiddag wordt er weer nattigheid voorspelt. We hebben ook allemaal nog andere redenen om toch maar voor de 20 km te gaan. Het is voor 20 km trouwens best een eindje rijden, maar kom de mannen willen van de polder genieten, nou dat kan hoor!! En wat voor een polder! Dan is de polder in het Groene Hart toch mooier! Het verschil kunnen we ontdekken op 23 december als de Linschoten Wandeltocht is.

Na een uurtje parkeert André de auto bij de startlocatie en gaan we ons aanmelden en een koffie/chocolademelk drinken, een sanitaire stop en dan zijn we zo ver. 

Aan het kiezen van een afstand geen gebrek, er worden vast veel deelnemers verwacht, want voor elke afstand is er een apart loket. Bij terugkom hoor ik dat er 240 deelnemers zijn gestart.

Gewapend met stempelkaart en routebeschrijving (bestaat uit 1 A-4tje met 25 punten) gaan wij op stap.
Het eerste stuk loopt er een wandelaar voor ons en zij stopt steeds voor een foto, voor ons even kijken waarvoor zij stopt en wat er gefotografeerd wordt.

Al vrij snel lopen we in de polder en zijn het lange, lange, stukken asfalt. Er is geen stukje onverhard te vinden, of toch? misschien de klei op de weg die de bouwboeren met hun materieel achter gelaten hebben. 

Dan komen we langs water waar broedmanden in staan, maar hoe die watervogels daar gebruik van moeten maken, het leek mij een beetje hoog, maar misschien heb ik er niet zo veel verstand van.

Als ik mij omdraai zie ik een luchtballon. Een apart gezicht zo tegen de winterlucht aan. Ook hebben we vanmorgen wat grondmist maar niet zo erg dat je er hinder van hebt. Ik heb mijn handschoenen wel bij mij, maar gelukkig hoeven ze nog niet aan. Wel heb ik bewust mijn fleecevest aangedaan met duimgaten er in. Ik heb gemerkt dat je dan langer zonder handschoenen kan lopen.

Gelukkig de lange polderweg zit er op en voor wij de volgende polderweg opgaan wordt er even een foto geschoten. Er zullen vandaag nog meer schoten vallen zullen we merken. 

We komen bij de eerste stempelpost. Een leuk klein cafeetje, we halen onze stempel en omdat ik de inkt even droogblaas wordt het vergeleken met nagellakken. Ik zie het verband niet. Er wordt wat proviand uit de rugzak gehaald en wij hervatten de tocht. Nog te vroeg voor koffie vinden wij. Dat lekkere bakkie nemen we bij de volgende rust, denken we dan nog!!!

Het is niet zo'n spannende tocht vinden we. En het maken van foto's is ook echt minimaal. We zien een leuk kerkje in weer zo'n super minuscuul klein dorpje en tja dat moet er aan geloven dan maar. Met z'n drieën staan we breed uit te fotograferen.

En dan komt de spanning!!! We horen allemaal schoten. Wie schiet er waarop. Een stuk verder begint André al dat hij onschuldig is. Er wordt gejaagd. We zien eerst niet waarop. Later hoor ik dat er gejaagd wordt op konijnen en hazen. Voor de feestdagen wordt er uitdrukkelijk bij gezegd. Oké.

Dan naderen wij Strijensas. Daar bij de jachthaven is de volgende rust. En een zin dat we in koffie met gebak hebben of lekkere warme soep!! Het water loopt je in de mond, maar................... 

Het viel een beetje tegen!!! Wij waren zeker niet de eerste wandelaars en de uitbater stond ons al op te wachten. Dat zit goed! Wij kregen onze stempel en zochten een plekje. De kaart werd geraadpleegd en de bestelling kon doorgegeven worden! Tja klinkt goed toch? Soep, was er niet. Gebak dan? was er niet. Nou koffie dan? Alleen gewone koffie, geen gekkigheid! Tja dan maar lekkere warme koffie met een Jan Hagel, kan ook lekker zijn!
Tja het werd koude koffie en werkelijk een schoteltje met 2 stroopwafels en 2 Jan Hagelkoekjes. Echter we waren met z'n drieën.
Bij het afrekenen toch maar even gevraagd of meneer wist dat de koffie koud was. Nee was hem niet bekend maar ach wat gul van de man: laat maar zitten, we rekenen niet af!!!!!

Wij hebben nog een kleine 9 km te gaan. Het is nu naar de start/finish locatie vrij recht toe recht aan. Wat wel leuk is dat je nu ziet wat er over je heen vaart als je door de Kiltunnel rijdt.

Dan krijgen we nog een stukje training van André, want hij zet er echt de pas is. Hij wil voor de regen en het donker thuis zijn! Op een paar spetters na zijn wij voor de regen binnen en voor donker thuis? Dat moet hij zeker gered hebben. Uiteindelijk hebben we over de 21 km iets minder dan 4 uur gelopen. Dit is de werkelijke looptijd.

Na het afmelden, het stempelen van het wandelboekje en onze opmerkingen hebben we nog genoten van de goede catering in het clubhuis van de ijsclub!!

Daar was het heerlijk warm en van alles te eten en te drinken.

Wandel excursie De Hoge Veluwe 12 november 2017

Vandaag ga ik de waardebon verzilveren die ik als beloning heb gekregen na afloop van de Wandeldag op de Hoge Veluwe in oktober. 

Het hele weekend is het al behoorlijk regenachtig en er wordt voor vandaag hagel en onweer en harde wind voorspeld. Dat bij elkaar zorgt er voor dat er wel enige twijfel is, gaan we wel of gaan we niet.

Maar zoals zo vaak, soms valt het allemaal reuze mee als je eenmaal weg bent. Dus op goed geluk gaan we op pad.

Onderweg in de auto komt er een grijze muur van regen op ons af en bij mij slaat de twijfel enigszins toe. Tot we al een flink eind gevorderd zijn met onze reis! Dan breekt ineens de zon door!! En de twijfel verdwijnt als sneeuw voor de zon, het gaat vast goedkomen.

Als we de auto geparkeerd hebben eten we eerst onze boterhammen op en dan trekken we de wandelschoenen aan. 

Ik ga vandaag voor het eerst op mijn nieuwe hoge Hanwag met zooltjes van de podoloog van start.

Als we bij het bezoekerscentrum aankomen, zijn er al snel nog meer wandelaars die vandaag meegaan. Om 14.00 uur komt de gids ons welkom heten en checkt zij of iedereen er is. Na een voorstelrondje, de gids is Madeleine, gaan we op stap. Madeleine noemt mij ineens "de wandelzus" wat bedoelt ze? Oooo, zeker over mij gehoord ergens? De meeste deelnemers zijn van wandelfit en hebben redelijk wat achtergrond informatie. Cees heeft dat minder en de gids vertelt in het kort even hoe het park De Hoge Veluwe is ontstaan.

Voor diegene die meer wil weten over het ontstaan, hier de link naar Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal_Park_De_Hoge_Veluwe

Al snel stoppen we bij het eerste punt waar Madeleine ons meer over wil vertellen en aan ons wil laten zien. Het wellnesscentrum van de wilde zwijnen, ook wel zoel genoemd.

Een zoel is een modderplas waar de wilde zwijnen zich heerlijk in baden. Om de modder later van hun huid af te halen, hebben zij geen handdoek maar gebruiken zij boomstammen. Vandaar dat de boomstammen ziet die helemaal zwart zijn. En dan voor hun achterwerk nog een mooie boomstronk waar zij zich aan kunnen schuren. Al met al een prachtige plek om je lekker te verzorgen en te baden!

Het is werkelijk prachtig weer geworden en de tocht gaat verder. De gids vertelt dat het wild regelmatig geteld wordt en dat om de populatie gezond te houden en een goed evenwicht te houden het noodzakelijk is dat er ook wild wordt afgeschoten. Er worden elk jaar jongen geboren en wanneer er geen beheer is zal er hetzelfde gebeuren als bijv. op de Oostvaardersplassen. Een kaal gevreten gebied.

Om het wild te tellen wordt er met lokvoer gewerkt. Normaal wordt het wild niet bijgevoerd. 

De tocht gaat weer verder en zo komen wij op het Otterlose zand. De zon laat zich volop zien en we kunnen mooie plaatjes schieten. Nadat we een stuk door het mulle zand hebben gelopen, best zwaar werk hoor! Stoppen we even. Hier krijgen we uitleg over het monument wat voor De Wet is neergezet. Wil je wat meer weten over het monument? Hier is een link:  http://www.buitenbeeldinbeeld.nl/KrollerMuller/Mendes.htm

Nu gaat het verder richting het Otterlose bos. Maar voor wij daar zijn, spotten we nog een mooie vliegenzwam. Daar hadden we nu helemaal niet op gerekend. 

Rond het Otterlose bos en de eigendomsgrens hoort een verhaal. Hoe het precies in elkaar steekt wordt niet duidelijk maar het geeft niet. Wij volgen de gids op het door haar uitgezochte pad. En dan begint het toch te druppelen, door verschillende wandelaars wordt er een paraplu gepakt, maar omdat ik dat niet gewend ben en het voor een poncho net niet hard genoeg gaat, lopen wij verder. Madeleine wijst ons ook op de verschillende soorten gaten die er gemaakt zijn.

Nu het aan ons vertelt wordt zie je het verschil tussen de gaten die door de snuit van een wild zwijn worden gemaakt en de gaten die de dassen maken als zij de grond omwoelen.

Verder zien we allerlei sporen van herten en reeën. Voor mij was tot voor kort alles een hert, maar er is duidelijk verschil. Ik moet nog veel vaker mee met wandelfit om het goed te leren en te weten. 

Madeleine maakt haar rugzak open en dan komen er allemaal verschillende poten uit haar tas en kunnen we de afdruk in het zand vergelijken. Wat leuk is dit!!!!!

Wij lopen verder en dan bij een boomstronk houden we stil. Er is hier iets ontdekt. Ik weet het niet meer zeker, dus verbeter mij maar als ik het verkeerd heb. Er worden zwavelknopjes ontdekt. Wij krijgen ook nog uitleg over mossen, maar dat weet ik niet meer.

En dan is de zon weer terug en genieten wij van een mooie herfsttinten! Je krijgt er gewoon geen genoeg van.

De tocht gaat weer verder, er is 3 uur gepland voor deze excursie en daar zijn we nog niet. Dan loop ik ineens op een bekend pad. Hé!!! dit ken ik van andere wandelingen hier en ja hoor we gaan het hekje door en zijn bij de Steinbank. Madeleine vertelt hier ook weer een stukje geschiedenis. Wil je het weten? Hier is de link: http://vanderkrogt.net/standbeelden/object.php?record=GL15ag

Door het andere hekje verlaten we dit stukje Hoge Veluwe. Dit stukje is afgezet met een hek omdat er jonge aanplant is gedaan. Dit moet beschermd worden tegen het wild. We gaan nu richting de Franse berg. Maar voor wij bij de Franse berg zijn komen we eerst nog bij een heel mooi uitzichtpunt. Het zijn wel veel traptreden en het is goed uitkijken omdat de bielzen glad zijn.

De tocht begint het einde te naderen en langzamerhand begint het ook te schemeren. De zon daalt hard ineens. 

We gaan snel verder richting de Franse berg. Voor we op de Franse berg zijn komen we nog langs de plek waar het grote museum gebouwd moest worden. Nu liggen er nog genummerde stenen en staan de wanden van de entree er als herinnering aan de grootse plannen die er waren.

Via de Franse berg, waar o.a. het echtpaar Kröller-Muller ligt begraven gaan wij richting het restaurant om daar van een kopje koffie te genieten. 

Wij bedanken Madeleine voor de prachtige wandelexcursie en gaan in het donker richting de uitgang. 

Maarten Luther wandeltocht 4 november 2017

Vorig jaar heb ik voor het eerst de Maarten Luther wandeltocht gelopen en ik vond het een bijzondere tocht. Je stempelposten vind je in de kerken. Dit jaar zijn mijn wandelmaatjes verhinderd en is het even zoeken naar gezelschap. Want alleen is maar alleen. Maar ik had een aantal weken geleden al gehoord van bekenden uit het dorp dat zij ook van plan waren te gaan, dus een rondje bellen en de afspraak is gemaakt. Gerda ga ik ophalen en Bep en Ria komen 's morgens naar mij toe. Als ik opsta regent het. Dat was niet echt mijn bedoeling, maar even buienradar raadplegen en het blijkt droog te gaan worden. Bep komt gekleed in haar regenpak aan. Maar die wordt uitgetrokken en in de fietstas opgeborgen. Haar fietssleuteltje blijft bij ons in huis dan is de kans op verliezen uitgesloten. Ria arriveert ook en dan gaan we op pad om Gerda op te halen. Gerda staat al klaar als we even over zevenen arriveren. 

Als we eenmaal op weg zijn met de auto wordt het droog en dat blijft het ook de hele wandeltocht. Er is voor vandaag zelfs een temperatuur van wel 17 graden voorspeld.

Na de auto geparkeerd te hebben, de parkeerplek werd netjes aangewezen door een vrijwilliger, gaan wij ons aanmelden. 

Er staat nog een kist met appels te wachten en na een sanitaire stop gaan we op pad. 

Al snel kom ik allerlei bekende punten van vorig jaar tegen. Ik verwacht niet dat de route veel veranderd zal zijn. Volgens de beschrijving is de route wel wat korter dan vorig jaar, maar dat moeten we eerst maar eens zien. 

Voor mijn wandelmaatjes van vandaag is het een nieuwe tocht, of zij hebben hem niet eerder gelopen of zij hebben vorig jaar een andere afstand gelopen.

Wij lopen door de Boswachterij Amerongse Berg en komen dan langs het boshotel Overberg. Dat herken ik van eerdere tochten.

We komen over de spoorwegovergang en al snel zien we de Efratakerk. Wij worden hartelijk verwelkomt en er wordt verteld dat Overberg een wijk is van Amerongen. De naam Overberg komt van over de (Amerongse) berg, dus over de berg is Overberg.

Wij mogen door de kerk lopen en krijgen dan van de koster een heerlijk kopje koffie. De koster vertelt dat hij of koffie of thee kan zetten. De stroomvoorziening is niet zo modern dus het kan niet tegelijk gezet worden.

Als wij aan de koffie zitten, komen Alfred en Bertus binnen. Ik zeg Alfred gedag en vraag hoe het gaat. Dan komt Bertus binnen en ik leg aan mijn wandelmaatjes uit dat Bertus een hele fotoreportage maakt van zijn wandeltocht en dat Trudy die later op Facebook zet. Natuurlijk word ik gelijk op de gevoelige plaat vast gelegd.

Ik maak nog wat foto's en dan gaan wij met z'n vieren nog even op de foto als "kerkenraad".

Volgens de maker van de foto kunnen er geen vrouwen in de kerkenraad zitten, dus houdt hij even zijn vinger voor het bordje "kerkeraad". 

De dame in de hal van de kerk vertelt dat er nu een kerk is afgevallen dus dat de route anders is. Het valt mij eerst nog niet op, maar later thuis zie ik wel de verschillen. We komen namelijk niet meer langs de Üilentoren". 

Nu gaan we eerst Overberg uit en lopen via een andere spoorwegovergang richting Leersum. Dit stuk is nog hetzelfde en dan komen we bij de camping 'Het Leersumse Veld". Voor die tijd spotten we nog paddenstoelen, maar er zijn niet veel paddenstoelen meer. Vorig jaar hebben we er meer gezien. Alle wandelaars staan stil want dit moet vastgelegd worden. 

Bij de wagenrust kom ik Bertus en Alfred weer tegen. En als Bertus mij kan fotograferen dan lukt het andersom ook. We laten onze kaart afstempelen en pakken even iets uit onze eigen rugzak om te eten of te drinken.

Dan gaan we weer verder en komen langs het Leersumse Veld. Het is echt genieten vandaag, we lopen gewoon in ons fleeecevest. De jas hoeft niet aan en we lopen in het zonnetje. Echt een kadootje vandaag! Wij gaan op weg naar de volgende post, de Johanneskerk.

Na de Johanneskerk, waar wij alleen een stempel moeten halen en waar verder geen catering aanwezig is, gaan wij verder naar de Michaelskerk. Ik weet van vorig jaar nog dat daar een prima gelegenheid is om je bammetjes op te eten. Vorig jaar was de kerkzaal nog afgesloten, maar dit jaar is de wand opengeschoven en mogen we ook in de kerkzaal zitten. Ik neem de tijd om wat foto's te maken. En omdat de foto's van de buitenkant niet zo mooi zijn dit jaar, pak ik voor de buitenkant de foto's van vorig jaar.

Later krijg ik van mijn nicht die in Leersum woont een berichtje dat dit haar "thuis" gemeente is. Leuk om dat te weten.

Na even gerust te hebben gaan wij weer verder en al snel komen we bij de Sint Andrieskerk, de 5de controle. Ook hier hopen de vrijwilligers dat we binnen komen en iets gebruiken, maar we beslissen te stempelen en verder te gaan.

Ik herken het gedeelte van de route die wij nu lopen van vorig jaar. We lopen langs een werkplaats en komen dan op het Landgoed Zuylestein. Voor achtergrond informatie hier de link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Huis_Zuylenstein

Ook hier is weer een stempelpost. Nummer 6.

Ook hier halen wij alleen de nodige aftekening op de kaart en gaan wij weer verder. Het gaat nu weer richting Amerongen. Vanmorgen toen wij hier langs reden met de auto vertelde ik al dat wij hier later op de dag zouden lopen en toen wij alweer naar huis gingen liepen er nog steeds wandelaars. 

We komen nog langs een schaap met wel heel aparte horens. En dan zie ik ineens in een woning al een kerstboom staan. Met de lichtjes en al aan. Die zijn er lekker op tijd bij.

En zo arriveren wij na wat zoekwerk bij het Kasteel Amerongen. Of wij hebben een pijl gemist of er is een pijl weggehaald, maar met z'n allen is het even zoeken. Maar dan staan we er toch. Ik heb nog even de link op internet opgezocht, als je het leuk vindt:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_Amerongen

Dan gaat de route naar de Andrieskerk. In de Andrieskerk vinden wij de link met het kasteel Amerongen.

In de kerk liggen de zandstenen beelden van Coert van Reede en van Geertruid van Nijenrode. Voor wat meer informatie over het verband tussen het kasteel en de kerk, hierbij de link: http://www.openmonumentendagamerongen.nl/portfolio/concertavondandrieskerk

In de Andrieskerk krijgen wij 2 stempels omdat de volgende kerk dicht is. Als wij nog in Amerongen lopen kom ik ineens Carolien en Ceacilia tegen. We zeggen elkaar gedag, maar lopen eigenlijk gelijk weer verder.  Dan volgen wij de route verder en gaan we richting "Het Berghuis". We genieten nog steeds van het prachtige weer. Via het Amerongse Bos komen we terug bij de finish. 

Knap hoor, we hebben er toch weer dik 20 km op zitten en dat is voor sommigen voor het eerst zo'n afstand lopen, terwijl zij dacht dat ze dit niet ging halen. Knap Ria!!! Volgens de routebeschrijving hebben we er 21,9 km op zitten. 

Als wij eenmaal op weg naar huis zijn begint het te regenen. Dat hebben we even mooi getroffen!!