Korte Duinen tocht 29 maart 2017

Vandaag is er een SOP (Samen op pad) tocht in Soest. Dit zijn groepswandelingen. Je start allemaal tegelijk en je blijft in de groep lopen. Je hebt geen routebeschrijving, voorop lopen mensen van de organisatie en achteraan loopt ook iemand van de organisatie. Er zijn 3 rusten geregeld. Ik heb zo hier en daar is geïnformeerd over dit soort wandelingen. Omdat deze wandelingen altijd op woensdag zijn trekken zij mij wel, woensdag is normaal gesproken mijn vrije dag dus best het proberen waard.

Gisterenavond mijn tomtom bijgewerkt met nieuwe kaarten en vast even gekeken waar ik moet zijn.

Ik vertrek op tijd omdat het rond Utrecht nog weleens druk kan zijn. Om kwart voor negen zit ik in mijn autootje. Wat ben ik nog steeds blij met het karretje, ik heb hem alweer 4 jaar. Als ik in Soest aankom kan ik niet helemaal bij de startlocatie komen, er wordt geasfalteerd. Het startbureau is bij de Atletiekvereniging Pijnenburg in Soest. Als ik het terrein op loop zie ik ineens waar ik ben! Dat is bekend terrein. Hier is altijd een rust van de 2daagse van Amersfoort. Ik ga naar binnen en daar wordt mij verteld dat ik mij moet aanmelden en dat ik vast de soep of een broodje kroket of bitterballen kan bestellen. Ik bestel soep voor bij mijn brood. De aanmelding is snel gebeurd en dan wordt direct mijn wandelboekje afgestempeld. Zo alle plichtplegingen zijn geweest en dan eerst een sanitaire stop want om 10..00 uur precies wordt er gestart.

Er is nog tijd over dus ook nog even een kop koffie en dan direct even rond kijken of er bekenden zijn.

Voor ik zelf bekenden zie, heeft iemand mij al in de gaten. Mijn naam wordt genoemd en ik kijk een beetje vreemd op, ik ken de beste man niet? Bert vertelt dat hij van Monique heeft gehoord dat ik hier ben en via Facebook wordt ik herkend. Dat is niet moeilijk als je Scandinavisch blond ben. Bert stelt zich verder voor en we zullen onderweg nog wel wat kletsen. Ik kijk verder en zeg Rolf gedag, leuk dat hij er ook is. In Zandvoort heb ik hem gemist. Dan zie ik ook Dick en daar raak ik mee aan de klets. We gaan nar buiten want het is ondertussen 10 uur. Daar wordt een lid van de organisatie in het zonnetje gezet. Hij blijkt in de lappenmand te hebben gezeten, gelukkig zijn er goede uitslagen en hij is bijna jarig of jarig geweest dat weet ik niet meer zo goed.

We zingen met z'n allen voor hem en dan wordt er vertelt waar de route ons zal brengen. Ik heb het allemaal niet zo goed onthouden maar vindt het geen probleem.

Eerst gaan we langs de 3 kerken van Soest, dat heb ik nog onthouden. De groep bestaat uit 111 deelnemers vandaag. Ik vind het een heerlijk tempo en al snel raak ik aan de klets met verschillende mensen.

Ik word door Dick voorgesteld aan Piet. Piet is ook een markeerder van het Westerborkpad en voor de mannen is het hier in Soest een thuiswedstrijd. Ze zijn op dit moment druk met het aanbrengen van de nieuwe markeringen. En al snel is het Westerborkpad het gespreksonderwerp. Dan komen we bij de Eng.

Uuuhhh, we gingen toch eerst langs de 3 kerken, ik heb er nog maar 1 gezien! Dan blijkt dat Soest niet echt een dorpskern heeft, maar eigenlijk een lang uitgestrekte plaats is. En ja hoor daar komt de 2de kerk aan. We lopen als de kerk en gaan een straat in met mooie bloeiende bomen in de tuinen. Wat mooi na een paar zonnige dagen. Vandaag is het niet zo zonnig, maar geen verkeerde temperatuur om te wandelen.

We lopen verder en daar duikt de 3de kerk op en we zijn alweer bij de wagenrust.

We worden opgewacht met een stroopwafel en een pakje drinken. Heerlijk!! Er wordt de tijd genomen om alles rustig op te peuzelen en te drinken en ik maak gelijk even een foto van mijn wandelgezelschap.

Na de rust gaan we verder en we lopen al snel Soest uit en dan komen we ineens langs de spoorbaan te lopen een stuk van het Westerborkpad. In de verte zie ik de fietsbrug liggen, waar je naar Hoogland gaat. Op dit stuk zitten de nieuwe stickers er al op. Er zit ook nog een oude sticker van het Westerborkpad en die wordt er gelijk afgehaald.

Dan loop ik ineens naast iemand die er vandaag ook voor het eerst bij is. Bij de 4daagse van Nijmegen masseert zij in het Buitensport Centrum in Overasselt. Zij heeft de 4daagse ooit wel een keer gelopen. Ook andere tochten die op mijn "nog te lopen" lijstje staan heeft zij gelopen en al snel raken we in gesprek.

We gaan ondertussen van de verharde weg af een weiland in. Hier is het wel even oppassen. Een keer in de kuil stappen lukt hier best gemakkelijk.

De Elfstedenwandeltocht komt ter sprake en dan vertelt zij dat zij ook een keer de 80vandeLangstraat heeft gelopen. Aha, mijn interesse is gewekt want die staat redelijk bovenaan mijn lijstje. Ook Deikirch heeft zij gelopen. Maar dan vertelt zij het een en ander over Waalwijk, oké die moet het dan toch worden. De nuttige tips knoop ik in mijn oren. We lopen verder en voor we het weten staan we bij de "grote" rust.

 

Na de lunch probeert Bert mij te laten geloven dat het echt koud is geworden buiten en dat het regent. Nou Bert regen voel ik niet en een windjack hoeft echt niet aan. Het is niet zonnig maar wel droog en koud ook niet echt. We moeten even wachten want van de organisatie is er een gps zoek. De gps wordt niet gevonden, dus toch ergens verloren? Het lijken mijn wandelstokjes van vorig jaar wel. Door het gevalletje gps raak ik in gesprek met de achterste man van de organisatie en vertel ik hem dat ik me nog eens wat verder moet verdiepen in mijn gps. Op dit moment neem ik de track alleen maar op en ik wil hem ook meer gaan gebruiken om een track die erop staat te gaan lopen. Ik krijg weer bruikbare tips en ga toch nog eens aan de slag met het boekje wat ik heb.

Als we nog verder lopen komen we wel op heel bekend terrein. Hier lopen we straks in juni weer bij de 2daagse van Amersfoort. Ik raak weer met Piet in gesprek en dan blijkt dat Piet graag klompenpaden loopt en ook de 3 klompenpaden in Kamerik heeft gelopen. Ook in Beusichem heeft hij kort geleden een klompenpad gelopen, alleen dat ging niet helemaal naar wens. Er was iets met een sloot en een afgegraven pad en koppie onder en een fototoestel die verloren ging, net als de telefoon, ook nog iets van een supermarkt waar naar hem werd gefloten. Nou laat Piet het zelf maar vertellen. Als je hem spreekt, vraag het maar eens. Ik probeerde het thuis te vertellen en sorry maar ik moest er toch weer om lachen!

Dan vertelde ik net over de bekende plekjes van de 1ste dag van de 2daagse. Hier zijn ze. Het is hier nu veel rustiger. De vogel vindt het net druk zat, maar gelukkig blijft hij zitten.

Als de groep weer bij elkaar is gaan we weer verder en al snel komen we bij de 3de (wagen) rust. We worden getrakteerd op heerlijke paaseitjes. Echt wat een verwennerij. Tijdens deze rust kom ik in gesprek met een andere markeerder van het Westerborkpad. Zij markeert het stuk rond Hoogeveen en Meppel. Daar ga ik nog komen de komende tijd.

Na deze lekkernij gaan we met elkaar voor het laatste stuk van de wandelroute. We komen hier nog over een prachtig stuk zand. Het loopt wel zwaar maar het blijft toch wel erg mooi. Dick vertelt dat het kortgeleden nog onderhoud heeft gehad. Het raakte steeds meer bebost en de hei breidde zich ook te veel uit. Het is genieten vandaag.

Het laatste stuk zit er alweer op en we komen vanaf de andere kant terug bij de kantine van de atletiek vereniging. Ik drink nog even een frisje, we praten nog even wat, ik neem een wandelprogramma mee, bedank iedereen voor de gezelligheid en dan zoek ik mijn karretje op en ga richting huis. Na wat file, sta ik om half 6 weer in Kamerik. Het was een heerlijke wandeldag ik heb genoten!!

30vanZandvoort 25 maart 2017

Vandaag staat de 30vanZandvoort gepland en ik heb er veel zin in. Het "wandelcluppie" zoals we nu nog heten breidt zich steeds verder uit en we gaan vandaag met een gezellig groepje op stap. Cees brengt mij vanmorgen naar Breukelen. Best wel vroeg om nog een beetje op een redelijke tijd in Zandvoort te zijn. Fijn hoor het is voor hem tenslotte ook weekend. Op weg naar het station merken we dat de boeren ook vroeg uit de veren zijn en al lekker aan het gieren zijn. Een minder lekker luchtje is dat, maar het hoort bij het Groene Hart. Dat zal ik vandaag aan zee niet ruiken.

Hert belooft een mooi dag te worden met flink veel zon, maar wel een koude wind uit het noordoosten, dus voor een broek gekozen waar de pijpen van af kunnen en laagjes met korte en lange mouwen en een windjack eroverheen. Dat moet goed komen.

In Amsterdam moet ik overstappen en een half uur wachten op de volgende trein. Maar ik weet dat ik ook bijna het hele station over moet om op spoor 1 uit te komen.

André en Michel hebben minder tijd om over te stappen en ik ga vast in het treinstel zitten en reserveer voor hun een plek. Ik hou het perron in de gaten en ja hoor daar komen ze aan.

Met z'n drieën reizen we verder en het is behoorlijk vol in de trein.

In Zandvoort lukt het niet om de weg niet te weten want iedereen gaat richting circuit.

Vandaag zijn niet alleen de gemotoriseerde racefans welkom maar ook de wandelende racefans. We gaan op zoek naar de rest van de het cluppie en na wat gezwaai over en weer hebben we Ineke, Rob en Sylvia gespot. Hans is er ook bij maar loopt vandaag niet mee. Hij is de mobiele hulpdienst voor het geval dat iemand uitvalt. Ineke is nog niet helemaal zeker over de afstand en hoe het met haar knie zal gaan, maar de gezelligheid wint het van de pijn. En dan gaan we starten.

We gaan eerst het strand op om tegen wind richting IJmuiden te gaan. Het is een heerlijk breed strand want het is laagwater. En we genieten direct al van de rustige zee. De eerste kilometers kunnen ook over de boulevard afgelegd worden en hier splitsen we eerst. Bij de eerste stempelpost (Strandpaviljoen San Blas) zullen we elkaar weer zien en met elkaar verder lopen.

Op de foto hieronder is de route voor vandaag nog even aangegeven. De eerste 8,2 km tot IJmuiderslag zullen we over het strand gaan.

Het strand verveelt mij nooit en ik geniet dan ook met volle teugen. Ook al hebben we tegenwind, de wind is niet erg sterk en de kou waar ik op gekleed ben valt eigenlijk ook wel mee als je eenmaal aan het lopen bent. Op de eerste stempelpost hebben we een energiereep gekregen. Die gaat er wel in. We lopen verder en dan besluiten we om net als een kleine groep voor ons rechtdoor te lopen. Het is een gok, het grootste gedeelte van de deelnemers gaat voor zeker en gaan verder van waterlijn aflopen. Waarom? Nou ja het is eb en we lopen op een zandbankje en daar verderop stroomt er weer water naar een dieper gedeelte. Dus de kans is dat we moeten springen of pootje moeten baden maar volgens Ron moet het lukken. En ja hoor het valt mee, een grote stap en we zijn heelhuids over. Verschillende deelnemers proberen te springen en André probeert van zo'n sprong een foto te maken, maar dat blijkt niet mee te vallen.

Dan zijn we bij IJmuiderslag en ik begin last te krijgen van afkickverschijnselen. De koffie van vanmorgen vroeg herinner ik me niet meer, dus volgens mij is het onderhand wel tijd voor koffie. Het is 10.00 uur een mooie tijd voor koffie. We besluiten in het zonnetje op het terras van een heerlijk bakkie te gaan genieten, maar dat valt wel een beetje tegen. Omdat ik ook wel aan een sanitaire stop toe ben, sprint ik naar het toilet, jammer er staat een behoorlijke rij wachtenden. Hopelijk schiet het een beetje op, anders heb ik zo ook nog koude koffie. Maar als ik terugkom blijkt de rij voor de koffie nog langzamer te gaan. Eindelijk daar is de ???? bruin vocht in een glas en we noemen het??? koffie!!! enne een glas vol ?? Nou eigenlijk is het een goed bodempje, maar ach een gegeven paard..... zoiets toch? De dames met thee hebben het beter getroffen op dit terras. Maar niet getreurd en gezeurd, het warme vocht verdwijnt als sneeuw voor de zon en na een laagje uitgedaan te hebben gaan we vol goede moed op naar de stempelpost.
Bij de stempelpost worden we verrast door een flesje water.
De muziek komt uit een oude VW-bus en Ineke wil wel even voor mij poseren. Leuk kodakmomentje.

We gaan de Heerenduinweg op en dan plots is het 11.00 uur. Tijd voor het traditionele 11-uurtje. Er wordt stil gehouden en al snel blijkt het op dezelfde plek te zijn als vorig jaar voor André en Ineke. Ik was daar toen niet bij maar nu gaan er rugzakken open en komen er flessen te voorschijn. Er wordt naar het verhaal achter het 11-uurtje gevraagd en ook al is het verhaal anders dan de vorige keer toen het aan mij vertelt werd, de moraal van het verhaal is: we herdenken de slachtoffers van de oorlog. Welke oorlog? Ja, dat weten we niet precies, maar we herdenken slachtoffers van een oorlog. Best een geoorloofd moment dus!

Als we verder lopen komen we langs een soort bunker heb ik het idee.
Het blijkt een FL 246, een munitieopslagbunker te zijn.

Dan gaan we het Nationaal Park Zuid-Kennemerland in. Het vlakke parcours is even over. Maar ook nu is het genieten van de natuur en het prachtige weer. Het is heel wat klimmen om bij het landgoed Duin en Kruidberg uit te komen.

Ook nu heb ik weer even op internet gezocht naar wat achtergrond informatie over dit landgoed. Wikipedia heeft mij aan de volgende informatie geholpen.

"Stadhouder en koning Willem III kocht in 1682 het Landgoed Kruidberg van Sophia Trip en Daniël Jean Bernard. Bernard had zijn aandeel gekocht van Balthasar Coymans, haar zwager. Het landgoed kreeg al snel 't Princenbosch als bijnaam. De prins gebruikte het landgoed als jachtverblijf en als kleinere versie van paleis Het Loo.In de 18e eeuw werd Duyn en Bergh bewoond door Gerard Deutz (1699-1753).^[1]
Halverwege de 19e eeuw werd politicus en Floris Adriaan Baron Van Hall eigenaar van de landgoederen Duin en Berg en De Kruidberg. Dicht bij het huidige landhuis liet hij op Duin en Berg een nieuwe villa bouwen. In de loop der jaren breidden Van Hall en de volgende eigenaar Guillaume Louis Jacques van der Hucht het landgoed steeds verder uit naar het kustgebied . In 1895 werd het samengevoegde landgoed Duin en Kruidberg van de erfgenamen van Van der Hucht gekocht door Jacob Theodoor Cremer, een Nederlands grootondernemer, koloniaal expert en liberaal politicus. Hij liet op het landgoed het grootste woonhuis van Nederland bouwen, ontworpen door architectenbureau Van Nieukerken in neo-Hollandse renaissancestijl. De in Engelse landschapsstijl aangelegde tuin is ontworpen door tuinarchitect Leonard Anthony Springer.
Tot 1961 bleef het landgoed in handen van de familie Cremer, dat het verkocht aan de Nederlandsche Handel Maatschappij die het als vakantieverblijf voor haar personeel inrichtte. In 1993 werd het landgoed een conferentie- en trainingscentrum voor de ABN AMRO Bank. Er kwamen vergader- en conferentiezalen in en er werd in 2000 een nieuwe hotelvleugel gebouwd."

Bij deze stempelpost worden we getrakteerd op een heerlijk voedzaam gebakje. Het is druk op het terras van het landgoed en we besluiten om nog even door te lopen naar de volgende stempelpost. Er wordt wel even van de gelegenheid gebruik gemaakt om een sanitaire stop te maken en na Hans verzekerd te hebben dat het goed gaat met Ineke, gaan we weer verder.

Al snel komen we langs de ruïne van Brederode.

Ook over de ruïne van Brederode zoek ik even op Wikipedia naar wat informatie. Ik lees hier over de heren Van Teijlingen. Grappig die heren Van Teijlingen kom ik tegen in mijn eigen woonomgeving.

"Met de Ruïne van Brederode worden de resten aangeduid van Kasteel Brederode bij Santpoort-Zuid. Het kasteel is in de tweede helft van de 13de eeuw gesticht door Willem I van Brederode (1226?–1285). Deze stamt af van de heren van Teylingen, die verwant waren aan de graven van Holland. Het kasteel vormde onderdeel van de hoge heerlijkheid Brederode, waarmee de heren van Brederode in de 13e eeuw door de graaf van Holland waren beleend.
De naam Brederode verwijst naar een stuk bosgrond (Brede Roede) dat gerooid werd, waarop het kasteel is gebouwd. Eerst bestond het kasteel slechts uit een woontoren. Rond 1300 werd de toren afgebroken waarna Dirk II van Brederode een vierkant kasteel liet optrekken."

Al kletsend komen we bij de volgende stempelpost. Het Openluchttheater Caprera.

Dan zijn we al bij het Kopje van Bloemendaal. De eerste 20 km van de 30 zitten erop, dus tijd voor een lunch of een drankje. Bij de stempelpost worden we getrakteerd op een krentebol en een pakje drinken. Na even bij de muziekband te hebben gekeken lopen we door naar het pannenkoekenrestaurant, daar gaan we op het terras van de zon genieten.
Maar eerst maken we van de uitkijktoren nog even een paar foto's. Omdat mijn foto's niet zo mooi waren heb ik er een paar van internet gehaald voor de herinnering.

Gelukkig is het mooi weer want de bediening heeft geen haast. Voor de een wordt er een pannenkoek gebakken en voor een ander een portie bitterballen. Maar die bitterballen worden niet allemaal opgegeten, ben je me daar gek, nee ze gaan als gezonde hap mee in een bananenbeschermdoos. Compleet met prikkers en mosterd. Voor onderweg.
Wachtend op de bestelling geniet ik van de natuur en van de knoppen aan de bomen die uitkomen.

Na een lange rust maakt iedereen zich klaar voor het laatste stuk. In Bloemendaal komen we langs schitterende huizen. En het mooie van die gegoede buurt is dat er ook mooie tuinen zijn met bomen die nu met het mooie weer in de bloei staan.

In Overveen bij de stempelpost worden we getrakteerd op een mandarijn. De bananendoos komt tevoorschijn en er wordt uitgedeeld. André probeert de hele dag zijn schoenen al te slijten, probeert hij het nu door eerst bitterballen te delen? De bitterballen zijn snel op en de schoenen?? Die zitten nog steeds in zijn tas!!

Hij probeert nog om een Facebook oproep te mogen doen, maar of dat wat geworden is.

 

We vervolgen weer onze route en dan komen we bij Kraantje Lek. Hier wordt niet gerust. Ik maak  nog wel even een foto van de forse zandhelling. Omdat die me nog in het geheugen staat van vorig jaar.

En dan gaan we voor het laatste stuk het Visscherspad op. Dit is niet het leukste stuk van de route, Gelukkig komen we hier nog wel wat leuke dingen tegen, zoals de aftelbordjes van hoeveel kilometer het nog is.

En niet te vergeten de wandelfotograaf. We willen graag met z'n zessen op de foto. De één begint spontaan haar haar goed te doen en dan wachten we op elkaar om verder te lopen. Waren we aan het begin van deze tocht nog een gewoon gezellig cluppie, nu worden we het bitterballencluppie genoemd. Dat is lachen.

We gaan netjes met z'n zessen naast elkaar lopen en de foto wordt gemaakt.

En dan is daar nog de verrassingspost op 1 km voor het eind. Nog even een paar straten van Zandvoort door en we lopen op de finish af. Dat hebben we mooi met elkaar gedaan. Het was een leuke, gezellige dag. Hans staat trouw op Ineke te wachten, hij maakt nog een finish foto van ons.

Als we onze medaille hebben en de stempels in de wandelboekjes willen we nog wat met elkaar drinken. We vinden een terras in de zon, maar jammer dat is bij de bakker en daar hebben ze niet echt gerekend op veel wandelaars. Michel haalt nog wat te drinken bij de AH, maar dan besluiten we om op te stappen. Na overleg en gezien de tijd besluiten we naar de trein te gaan. Op het station haalt iedereen nog iets om te eten of te drinken en dan proberen we een zitplaats te vinden. Het lukt! We zitten verdeeld over de coupé maar we zitten. Sylvia en ik reizen samen naar Woerden en André en Michel gaan naar Amersfoort. Ron hoeft maar 2 stations verder te zijn.

Het was een heerlijke dag en om 18.30 uur wordt ik in Woerden weer opgepikt door Cees.