Totaal aantal pageviews

zondag 21 mei 2017

Wandelfestijn Voorthuizen 20-5-2017



Vandaag ga ik naar Voorthuizen. Vorig jaar ben ik daar voor het eerst geweest en ik vind het een bijzondere tocht en mijn ervaring van vorig jaar was, heel erg goed verzorgd!! Ik heb met Michel afgesproken om vandaag onze eerste 40 km. te gaan lopen. Michel heeft van de winter een blessure gehad en ik heb wel tochten van bijna 40 km gelopen maar een echte 40 is toch weer anders.

Elk jaar zijn er goede doelen waar de opbrengst heen gaat. Dit jaar is dat:
De Klup   "De Klup" is een stichting voor vrijetijdsbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking.
Wij bieden een thuis aan kinderen die om verschillende redenen niet bij eigen ouders kunnen opgroeien. Dit op een professionele wijze in een kleinschalige woonomgeving.

De start is in de kerk waar ik normaal met het HollandKoor repeteer. Ik weet dat het koor vandaag uit moet wijken naar een andere locatie.

Het is nog vroeg als de wekker gaat, 05.30 uur. Even in mijn ogen wrijven en dan toch opstaan. Ik wil graag op tijd weg en ik heb afgesproken om er wat eerder te zijn, dan kunnen we nog even een bakkie drinken en op tijd aan de tocht beginnen.
André en Ineke zijn vandaag in Cuijk gestart. Maar met z'n tweeën zien we helemaal zitten.

Ik verbaas me altijd weer over de rust op de weg 's morgens vroeg in het weekend. Bij Harmelen loopt er een haas in de berm die even niet weet waar hij heen moet. Er ligt een band mist over de polder, mooi om te zien.
Een zonnebril heb ik al nodig en af en toe de zonneklep in de auto er extra bij met de opkomende zon. Het rijdt snel aan en als ik de auto geparkeerd heb, zie ik Michel al lopen. Hij is ook net aangekomen.

We gaan ons aanmelden en drinken een bakkie koffie en dan stappen we op om aan onze 40 km. te beginnen.


We steken de weg over en komen direct op een smal onverhard pad. Een echt paadje voor mensen die daar niet van houden. We gaan eerst richting de "Barneveldse berg".  We worden duidelijk gewaarschuwd voor gevaarlijke punten in de route.


Het tempo wat we lopen kunnen we beiden makkelijk aan en we kletsen wat af. Voor Michel is het een vrij bekende omgeving. Mij zegt het minder, maar dan komen we bij een "André fietspad". Jammer dat hij er voor het speciaal voor hem uitgezochte pad nu niet is. Maar ik heb er even een Kodak moment van gemaakt.


Dan komen we bij het Vink terrein aan. Hier gaan we dus straks de berg op. Vanuit de verte zag je al mensen boven op de berg. Als je niet naar boven wilde kon je de route vervolgen. Wij wilden onze kuitspieren wel even trainen en gingen naar boven.
Maar voor het zover was zag ik nog wat leuke plaatjes.


Eenmaal boven op de vuilnisbelt kregen we uitleg welke kant we op keken. Ook kregen we allemaal een sleutelhanger met een "Vink helm". Leuk aandenken. In de verte zag ik Apeldoorn liggen. Leuk!!


Na rondgekeken te hebben gingen we via een smal graspaadje naar beneden. Dit was duidelijk geen bestaand pad en het was even goed opletten waar je liep. Dan gaan we verder langs de spoorlijn en langs rioolputten die vreselijk stonken.
We gingen weer verder en kwamen langs een vijver die prachtige plaatjes opleverde.


Al snel komen wij bij de eerste rust aan. Hier gingen we eerst een sanitaire stop houden. En daar stond een rijtje. Er was ook maar 1 toilet. De dames voor ons hadden ingesteld "1 minuut per persoon" later kom ik er nog op terug. Dit werd ons eerste lachspieren training. We haalden een bekertje heerlijke koffie en namen er vast een eerste boterham bij. Er werden stoelen opgezocht in het zonnetje en jasjes konden gelijk opgeborgen worden. We kunnen in t-shirt en korte pijpen verder.
Voor de EHBO-ers was het ook een drukke dag zo te zien.


Na een korte pauze gaan we weer verder. We praten nog even na over de 1 minuut dames en dan zien we een bankje wat ons sterk aan Ineke doet denken. We zien op de tocht ook wel erg veel "Ineke's bankjes".


Dan komen we bij een stuk van 2x links, 2x rechts, 1x links en 1x rechts. Vrij recht en strak. Echt een pad voor mensen die daar gek op zijn. Vrij vlak en door de polder. Gelukkig aan het eind veranderd het parcours weer en krijgen we er weer schik in. We komen langs de molen en zijn dan in Kootwijkerbroek. Daar staat een hond verschrikkelijk te blaffen als ik een foto wil maken. Je zou denken dat hij je komt aanvallen. En groot dat hij is..............


Dan zie ik een grappig filé probleem in de tuin. Deze kleuter heeft het al aardig door. Dan komen we een prachtig boerderijtje tegen en wat zien we? Een heerlijk bankje in het zonnetje. Dat doet ons aan Cuijk denken. Tijd voor een Kodak moment.



Ondertussen heeft Michel eens geïnformeerd hoe het in Cuijk is met André en Ineke. Wij zijn op de helft en dat blijkt in Cuijk ook het geval. Alleen zitten wij op de 21 km. en in Cuijk zitten ze op de 40 km. Zij vertrokken om 05.00 uur en wij om 07.30 uur. We wisselen even wat foto's uit en wensen elkaar succes. Dan steken we de weg over en een prachtige rustlocatie dient zich aan. Tijd voor de soep en een sanitaire stop met de 1 minuut dames!!


Dan lees ik een berichtje van het thuisfront dat ze geplaagd worden door felle regenbuien en ja hoor ook hier komen de mensen binnen die regenkleding uitdoen. Nog even gewacht en we gaan weer op stap . Ik informeer eens bij Michel hoe het met het tempo gaat en dat staat keurig op 5,7. We gaan de extra lus maken en zullen straks nog een keer bij deze rust komen. We steken de weg over en komen via de Harskamperweg in het bos terecht.



Heerlijk even geen asfalt maar lekker onverhard. In dit bos zijn ook duidelijk wilde zwijnen aanwezig.
Dan komt er het moment dat ik Michel er nog net af kan weerhouden om een duik te nemen om af te koelen. We komen bij een vennetje met een brug/steiger.




We halen wandelaars in en het gesprek komt op de wilde zwijnen,  meneer loopt al met zijn fototoestel in de aanslag. Ik ontneem hem enigszins de illusie dat hij wilde zwijnen gaat fotograferen want die beesten zie je alleen in het schemerdonker. Nog wat gekletst en wij gaan verder.



Waar zitten we dan weer achter? Achter een houtje-touwtje stel. Ieder een oordop in en dan zo ver mogelijk uit elkaar lopen, dat vraagt om mislukken toch? Natuurlijk een oordop uit een oor getrokken, ja je moet dan wel bij elkaar in de buurt blijven, het draaitje is niet langer. Lachspieren trainen als je dit ziet.
En dan horen we een heel eind achter ons het wilde zwijnen duo, als je wilde zwijnen wil fotograferen moet je niet zo hard praten, lachspieren training! 
Michel checkt nog een keer de gemiddelde snelheid, uuuuhh 5,7 km. Ik vraag hem of hij die snelheid soms vastgezet heeft in zijn horloge. Hij ontkent dus een lekkere vlakke tocht die wij lopen en dan komt de rust alweer in het zicht. Op een stuk drukke weg loop ik even voorop en dan hoor ik achter mij vragen of ik de rust ruik. Hoezo? Ik wil dat gemiddelde omhoog hebben, maar dan maar even dimmen met de snelheid. We gaan rusten en daarna nog even de laatste 9 km.


Was bij de vorige rust de soep op en koud, nu was er soep volop, maar wij gingen aan de koffie. Na van de koffie en de laatste boterham te hebben genoten gaan we op stap voor de laatste 9 km. We krijgen nog een opmerking dat we lachend bij de rust aankomen. Waarom niet? Houtje-touwtje duo's en luidruchtige wilde zwijnen fotografen, wat wil je nog meer?

O, ja na deze rust zitten de 1 minuut dames en de cowboy van 's morgens weer achter ons. Het blijft lachen om niets.

We komen nog een verwijzing naar een prachtig pad tegen en dan lopen we alweer Voorthuizen in. Nog wat gekronkel door Voorthuizen en het Johannabos en daar is de finish, de 40 km zit erop in een recordtijd van 7 uur! Hoppa die is binnen! Nog even een foto onder de finishvlag en dan ons afmelden.


Bij het afmelden worden we verrast met een doosje eieren, een bon voor een heerlijke pannenkoek. De nodige stempels in het wandelboekje en een heuse medaille. Michel heeft nog even contact met Cuijk daar zitten ze aan de asperges. Na een drankje besluiten we op te stappen. Ik mag nog 3 kwartier gaan sturen in de auto voor ik thuis ben. De komende tochten ga ik Michel niet treffen, volgens de planning gaat het Amersfoort worden.
Michel bedankt voor de gezellige dag! Organisatie bedankt voor de super goed georganiseerde tocht en bij leven en welzijn tot 2 juni 2018! Ik zet hem vast in mijn agenda.













 









zondag 14 mei 2017

Weteringloop 13 mei 2017



Vandaag staat de wandeltocht in mijn eigen dorp Kamerik op het programma. Na wat berichtjes heen en weer heb ik een aantal wandelmaatjes die mee gaan vandaag. Ik heb al een aantal jaren achter elkaar gevraagd of deze wandeltocht van half april verplaatst kan worden naar een andere datum. Deze wandeltocht viel in het verleden steeds samen met de Bloesemtocht in Geldermalsen. En nu is het zo ver. Ik heb geprobeerd om reclame te maken voor deze wandeltocht en heb daarom best bepaalde verwachtingen. Een polderwandeltocht is heel anders dan een wandeltocht in het bos. Je moet wel van het polderlandschap houden om een wandeltocht in deze omgeving leuk te vinden. Vaak zijn het lange rechte wegen of paden.
Als eerste krijg ik een berichtje van Michel dat hij gearriveerd is. Als ik in mij aangemeld heb in de kantine van VV Kamerik komen ook Annika en Gerda binnen. Dan krijg ik een berichtje van Ineke dat zij haar auto heeft geparkeerd. Ik loop haar even tegemoet.
Nadat we allemaal aangemeld zijn en een eventuele sanitaire stop hebben gemaakt, gaan we op stap.
Ik zie op de routebeschrijving al snel dat het een vrij simpele route is. Weinig verrassend. En de rusten, dat gaat van ons wel wat improvisatie vermogen vragen. Welgeteld 1 rust!



In het begin kom ik nog wat plaatsgenoten tegen, die mij in mijn wandeloutfit amper herkennen. Dan gaat het door het dorp heen, langs een woning waar ik een bekende zie zitten, even snel op het raam tikken, grappig. Over het fietspad naar Woerden. Gelijk het eerste stuk al recht toe recht aan!
Dan slaan we af het Brediusbos in. Dat is wel leuk. Hier zijn plekjes die ik ook niet echt ken.


Het begint te regenen. Ik had dit al op buienradar gezien. Aan het begin van de tocht werd er nog wat regen verwacht. Daarna zou het droog blijven voorlopig. Als we het Brediusbos uitkomen steken we over en gaan we het Jaagpad op richting Harmelen. Hier zien we de eerste Weidevogels die jongen hebben. Het blijft altijd mooi om te zien. Ook al zijn zwanen niet echt aardig en beschermen ze de jongen.



Ik wist wel dat de Fuut haar jongen vervoerd op haar rug, maar dat een zwaan dat ook doet, dat had ik nog niet eerder gezien. Maar wel mooi en ook leuk hoe één van de jongen van de rug van moeder afglijdt en zelf mee gaat zwemmen.

We gaan verder en het Jaagpad wordt steeds smaller. We moeten achter elkaar gaan lopen. Inmiddels is het droog geworden en gaan de poncho's uit. Dan zien we een "leuke" rust. Dit vraagt om een kodakmoment, want de echte rust is nog een stukje verder.


Dan komen we langs het monument van het treinongeluk bij Harmelen.
"De treinramp bij Harmelen vond plaats op maandag 8 januari 1962 om 9.19 uur nabij het Utrechtse dorp Harmelen gelegen aan de spoorlijn Utrecht - Rotterdam. Bij de botsing tussen twee reizigerstreinen vielen 93 doden en 52 gewonden, waarmee dit de grootste treinramp uit de geschiedenis van de spoorwegen in Nederland is. Het ongeluk werd aangemerkt als nationale ramp. Vrijdag 12 januari 1962 werd als dag van nationale rouw afgekondigd en de Hilversumse radiozenders brachten ook de tussenliggende dagen alleen ernstige muziek en aangepaste programma's ten gehore.
Hoewel dit ongeluk bekend bleef als de treinramp bij Harmelen, vond het plaats bij de buurtschap De Putkop, op het grondgebied van de toenmalige buurgemeente Kamerik. De doden werden daarom in het overlijdensregister van de gemeente Kamerik bijgeschreven. In 1964 werd De Putkop toegevoegd aan Harmelen.
Bij het ongeval waren twee treinen betrokken. De eerste was stoptrein 464 (RotterdamGoudaWoerdenBreukelenAmsterdam). Deze trein vertrok om ± 9.15 uur uit Woerden met naar schatting 180 reizigers aan boord. De trein bestond uit twee treinstellen, in totaal zes rijtuigen (van Mat '46).
De andere betrokken trein was sneltrein 164 (LeeuwardenZwolleAmersfoortUtrecht CSRotterdam) met circa 900 inzittenden (locomotief 1133 en 11 rijtuigen, voor het merendeel plan E).
Op het moment van de ramp hing er een dichte mist in de polder waar de spoorlijn van Breukelen naar Woerden gelijkvloers aansloot op de lijn van Utrecht naar Gouda. Ten tijde van het ongeluk werden al proeven gedaan met het treinbeïnvloedingssysteem ATB, maar dit was nog niet ingebouwd op het spoor bij Harmelen of in een van de betrokken treinen."


Ik herinner mij nog dat mijn moeder altijd vertelde dat zij het best moeilijk vond dat mijn oudste broer met één van de eerste treinen die weer ging rijden, naar een tractorfabriek in Duitsland ging.

We gaan verder de Breudijk door. Jammer dat we niet het paadje langs de vijvers lopen, dat is mooier dan het saaie fietspad. We gaan het spoor onderdoor en dan zien we de rust. Een prachtige plek de Landwinkel bij de kersenboomgaard.
We zoeken een plekje en genieten van de lekkere koffie of fris. Ook van het toilet maken we gebruik en de lege waterflesjes worden gevuld. Dat is wel nodig want er komt na deze rust geen gelegenheid meer. En we hebben er pas 11/13 km opzitten.


Het is bijna 11.00 uur en Michel geeft aan dat het tijd wordt om een bankje te zoeken. Een bankje vinden we niet direct en om nu bij het gesloten restaurant = 2de rust, na 100 meter, te gaan zitten vinden we ook zo wat. We lopen even door en zien dan een paaltje, dan daar maar ons 11-uurtje. Gerda en Annika lopen door, wij stoppen en genieten van ons 11-uurtje.


Daarna lopen de het Kortjaksepad over, het gaat de Rodendijk op, de Hollandse kade op richting Spengen. Heel veel rechte lange stukken. Ook hier zit weer een zwaan op een nest. Zij vindt het niet zo grappig al die drukte vandaag.


We lopen op het laatste stuk Hollandse Kade als ik daar iets in de kant van het weiland zie liggen. Ik ga terug, het is niet helemaal duidelijk meer te zien wat het is. Er komt een wandelaar langs en ik vraag: "wat ligt daar toch". De man begrijpt me niet goed en die antwoord: "Zuring". Ik reageer nog zuring? Springt dat uit het water? Nee dat is een plant, hé? Wat ligt daar dan? Blijkt het een konijn of haas te zijn die er al een poosje ligt. Niet zo'n prettig gezicht, geen foto!

Dan zien we Annika en Gerda op een mosvrij bankje zitten. Zij genieten van hun lunch. Wij sluiten aan en eten ook onze lunch (zonder de gebruikelijke soep). Ook een vuilnisbak is lastig te vinden. Dus we nemen ons afval maar mee tot we het kwijt kunnen. We steken de provinciale weg over en komen in Spengen. Weer een boerenbuurt, niet zo breed, dus voor elke auto springen we aan de kant.
Ook hier weer een broedende zwaan in de berm van de weg. Ik weet dat er vorig jaar een hek om het nest stond. Nu zit de zwaan zo in de berm. Wel enigszins gevaarlijk want als de zwaan zich bedreigd voelt kan hij/zij flink uithalen.


We lopen verder en bij de "hoek van Spengen" is er een brugmomentje. Dan gaan we de Geerkade op richting de provincialeweg. Die steken we over en gaan richting de Oudedam.


Het gaat richting Woerdense Verlaat en gelukkig vinden we bij één van de bedrijven daar nog een bankje om een schoen te legen. Onze hoop op een "wagen rust" is inmiddels tot een minimum gedaald. We kijken halsreikend uit naar water om onze flesjes te vullen. Helaas.


Al enkele malen hebben we een wandelaar ingehaald, waar ik vorig jaar een gesprek mee hebt gehad in de trein. Wij gingen toen allebei naar een wandeltocht. Tijdens onze laatste inhaalmoment spreek ik hem aan. Hij vertelt dat hij al 80 jaar is en dat hij dit jaar weer de 4daagse in Nijmegen gaat lopen. 4x30 km. knap hoor. Hij doet ook aan het eiwitten-onderzoek van het Radboud mee. Hij vertelt er het één en ander over. We praten nog even wat en dan zet ik er weer de gang in om Michel in te halen. Hij heeft er aardig het tempo in.

We komen aan het eind van de Houtkade op het parcours van de hardloopwedstrijd. Ik herken wat lopers en zeg ze gedag. De hardlopers worden aangemoedigd en na een opmerking door mij worden ook wij aangemoedigd. Dan zien we aan de overkant dat er aan de renners water wordt aangeboden. Wat hebben wij daar een zin in! Onze bidons zijn ondertussen leeg!!

10 minuten voor het eind is er nog een cafeetje. Dat wist ik, maar om daar nu te gaan zitten, over 10 minuten zijn we bij de finish. We lopen door.
Wel gezellig dat er een muziekgroepje langs het parcours staat. Het zal niet voor de wandelaars bedoeld zijn maar het geeft een beetje een "Nijmegen" -gevoel.



Dan lopen ook wij onder de finish door en gaan ons afmelden. Net niet binnen de 6 uur binnen, maar wel super snel gelopen die 31 km. Dat is de winst als er maar 1 rust moment is.
Wij melden ons af, krijgen een stempel in ons wandelboekje, een pen als herinnering.
Dan gaan we voor onze consumptie munt wat te drinken halen. Het is een drukte van belang met renners van de Weteringloop. Er hebben 134 wandelaars mee gedaan vandaag.

Michel en Ineke gaan hun auto's opzoeken. Ik loop nog even een stukje mee tot het eind van de straat. Dan nemen we afscheid en ik ben thuis. De gezelligheid hebben we vandaag met z'n 5en gemaakt. Over de wandeltocht op zich, heb ik best nog wat verbeterpunten. Maar dat komt misschien omdat ik zo goed weet wat er is in je eigen omgeving.










donderdag 11 mei 2017

Wandeltocht eigen omgeving 10 mei 2017




Vandaag een eigen route gemaakt in "afstand meten". Er moest voor mijn idee maar eens een 40 km gelopen worden. Er wordt mooi weer voorspelt dus wat let mij om op mijn vrije dag buiten te gaan spelen. Ik wacht even tot de meeste scholieren vertrokken zijn en de scholen in Woerden bijna begonnen zijn. Dat geeft wat ruimte op het fietspad naar Woerden. Want het eerste stuk is gewoon een saai fietspad van 2 km. Er zijn niet zo veel alternatieven, dus blik even op oneindig en gaan. Zodra ik kan wisselen steek ik over om al snel op het Jaagpad verder te kunnen gaan. Ik heb mezelf een asfaltdag beloofd. Als ik in Woerden bij het station ben, besluit ik eerst een sanitaire stop te houden. Ik verwacht dat het nog anderhalf uur lopen is naar Oudewater en ik neem liever niet het risico dat ik de berm op moet gaan zoeken en een andere gelegenheid weet ik niet op dat stuk.
 
Er zijn allerlei watervogels te spotten want veel vogels zijn al uitgebroed. Ik zie een fuut met jongen op haar rug. Het is mooi om te zien hoe de fuut voor de jongen vis vangt en die voert aan haar jongen.


Zodra ik in Woerden onder de A12 door ben kom ik op de Haardijk. Het is hier super rustig en ik heb er flink de pas in. Ondertussen geniet ik van het mooie frisse groen. Aan de Haardijk zijn een paar boerderijen gelegen. Dan ga ik verder op de Noord Linschoterdijk. Ook dit is een boerenbuurt met alleen bestemmingsverkeer. Dat is wel fijn want het is hier smal en dan hoef je niet steeds aan de kant van de weg te gaan staan om het verkeer er door te laten. Verderop moet dat wel. Zodra ik op de Noord Linschoterzandweg ben word ik steeds ingehaald door auto's. Het is hier zo smal dat het voor je eigen veiligheid handiger is om even in de berm te gaan staan.


De boeren zijn druk aan het maaien geslagen. Heel wat gras is er gemaaid en er wordt hard gewerkt om de eerste snede van het gras te kuilen. Na alle bossen (die ook hun charme hebben en het strand) nu weer eens in "mijn" eigen Groene Hart wandelen. Ik geniet er van.


En dan loop ik Oudewater binnen. Het is vandaag markt weet ik. Maar op een eerdere tocht was er al vroeg een restaurant open om een lekker kopje koffie te drinken. Daar gok ik op, maar................ dan zie ik dat er een briefje op de deur zit. Ze zijn daar flink aan het werk. Volgens eigen zeggen gaat de bezem er door en zijn ze pas eind 2017 weer open. Dat duurt nog even. Daar kan ik niet op wachten. Dan maar verderop kijken wat er open is. Daar vind ik een ander adresje bij de Vischbrug en geniet van de koffie met een stuk appeltaart. De eerste 13 km zit erop.


Tijdens de koffie ontdek ik dat de georganiseerde fietstochten met vakantiegangers ook weer zijn opgestart. Allemaal dezelfde fietstas en de fietshelmen op. Ik zal ze vandaag nog verschillende keren tegen komen.

Na de koffiepauze zet ik mijn tocht verder. Op naar Montfoort. Daar heb ik al gereserveerd voor de lunch!


Maar eerst slinger ik nog wat door Oudewater en kom ik toch bekende dingen tegen. Bij een kunstobject in het water sta ik even stil. Grappig zoals die waterkip zijn nest heeft gebouwd. En dan kom ik langs het oorlogsmonument en het monument voor de Joodse inwoners die omgebracht zijn in de vernietigingskampen. Heel indrukwekkend, vooral nu ik nog maar zo pas het Westerborkpad heb afgesloten.


Dan gaat het de Waardsedijk op. Daar word ik enthousiast ontvangen door menige hond. Maar blaffende honden bijten toch niet? Het is nog een aardig stukje lopen de Waardsedijk. Ook al zie ik in de verte de auto's al over de provinciale weg rijden. (die weg moet ik onderdoor). Ik word weer ingehaald door de "fietsgroep".

Ik ontdek nog wat fruitbloesem en dan toch daar komt Montfoort in beeld!


De "fietsgroep" zoekt een bankje of een plekje op een terras in Montfoort, ik loop door naar mijn privé adres. Toen ik Oudewater uitliep heb ik even een berichtje gestuurd hoe laat ik ongeveer bij Marijke kon zijn en ik stap op de geplande tijd de achtertuin binnen. Brutus en Woezel verwelkomen me al en dan gaan we gezellig een broodje eten. Na een halfuurtje te zijn geweest stap ik weer op. Ik ben pas op de helft en ik wil vanmiddag toch weer op een redelijke tijd thuis zijn.


Via Mastwijk ga ik richting Harmelen, en wie fietsen daar?.. Het "fietsgroepje"! Ook zij gaan richting Harmelen. Ook hier kom ik op de Blindenweg langs veehouders die druk in de weer zijn met gemaaid gras wat "gekuild" moet worden. Dan steek ik bij Reijerscop de A12 weer over en kom ik in Harmelen aan. Daar valt mijn oog op een familie "waterkip" en ik maak er een Kodakmoment van.


Ik ga door het dorp Harmelen en daar is de jeu de boules club actief. Ik loop door, het is inmiddels heerlijk weer geworden, zelfs warm in het zonnetje. Dan ga ik op zoek naar de Hollandse Kade. Ik ben daar vorig jaar een keer overheen gekomen en weet eigenlijk niet precies waar ik af moet slaan. Even "afstand meten" openen. Dan zie ik dat ik nog iets verder door moet lopen. Bij de picknicktafel kijk ik even naar de nog te lopen afstand en de tijd en ik besluit om mijn route te lopen zoals ik van te voren bedacht heb. Maar dan blijkt dat ik nu een stuk onverhard ga lopen, dus niet alleen asfalt!!!


Ik ga richting de plas in Woerden. Dat zijn zandgaten, ontstaan door het winnen van zand. Hier is een fantastisch natuurgebied ontstaan, wat nu alweer bedreigd wordt door woningbouw. Gelukkig is daar aan de kant waar ik loop niet veel van te merken. Ik zie er van alles, een fazant, een mooie vlinder. Bij de natuurplas heel veel ganzen. Het is gewoon even genieten, zoals altijd eigenlijk als ik hier langs kom.


En dan komt er weer een stuk onverhard pad. Ik denk aan de wandelmaatjes van me, de één die zo graag op asfalt loopt, de ander die niet van lange polderwegen houdt, tja hier tref je van alles aan, dus maar even over de brede loopplank en het onverharde pad op, tussen de struiken door.



En dan de ganzen. Alle nesten zijn uitgebroed. Vader en moeder Gans hebben het druk om hun kroost bij elkaar te houden en te beschermen. Als ik te dicht bij kom gaan ze met hun vleugels breed uit staan. Net als zwanen. Hé ik heb nog geen zwanen gezien, terwijl er zoveel moeten zijn.


Ik loop het pad uit richting Veldwijk, dan kan ik via de Steinhagenseweg zo naar Geestdorp en dan via het lange saaie fietspad terug zoals ik vanmorgen ben gegaan. Maar eerst zie ik nog een bankje en ik besluit nog even een boterham te eten en wat te drinken.


Als ik op Geestdorp loop, ontdek ik toch nog een stel zwanen met een nest met jongen. Er ligt nog een ei in, maar of het een deel van een ei is of een ei wat niet is uitgekomen, dat kan ik niet ontdekken. Ik kan er ook niet heel dicht bijkomen en moet redelijk inzoomen om het nest op de foto te krijgen.


De laatste paar kilometers moeten nog afgelegd worden en dan zijn we na 37 km. weer thuis. Net de 40 km niet aangetikt. De volgende keer nog maar een kleine slinger extra inlassen. Dat moet wel lukken. Nog een stukje Jaagpad de volgende keer en het moet 40 km zijn.

Ik besluit over een paar weken nog eens tijd te maken voor een tocht. Of het een herhaling van vandaag wordt of een rondje Nieuwkoop dat weet ik nog niet. Zien we tegen die tijd wel.
















zondag 7 mei 2017

Capitulatie Vrijheidstocht 6 mei 2017



Om de wandeltochten via het wandelpaspoort Veluwe-Vallei binnen 2 jaar gemaakt te hebben stond er voor vandaag de Capitulatie Vrijheidstocht in Wageningen op het programma. Ik heb voor vandaag met 3 reuze gezellige wandelmaatjes afgesproken. Met Ineke ga ik carpoolen. Ineke pik ik op, op de carpoolplaats in Woerden en dan gaan we samen verder naar Wageningen. Alles loopt volgens plan en als ik om 06.50 uur de carpoolplaats op rij, staat Ineke al te wachten. We gaan verder naar Wageningen. Volgens de navigatie moet het allemaal niet zo moeilijk zijn. En ja hoor de weg is me bekend, ik kom regelmatig die kant uit en al snel zijn we in Wageningen, maar dan.............. Volgens google maps moet er genoeg parkeerruimte zijn bij de startlocatie. Maar de navigatie zoekt naar een andere parkeerplek en dan blijkt het markt te zijn! Na wat rondrijden en rondkijken toch maar besloten in de wijk een plekje te zoeken. Het lukt en ik parkeer de auto. Wandelschoenen aan en we gaan (veel later dan gepland) richting startlocatie. André en Michel hebben inmiddels al de koffie op en ingeschreven. Wij schrijven in en ik maak nog even een sanitaire stop en dan vertrekken wij.
We horen van André het verhaal over de banaan en ja hoor de lachspieren werken!!!


André loopt vandaag met zijn rugzak voor een eigen meerdaagse tocht. Hij is deze rugzak aan het uitproberen en er mee aan het trainen om goed te weten wat hem te wachten staat. Vandaag blijkt er 10 kilo aan bagage in te zitten. Ook probeert hij regelmatig andere schoenen uit. We zijn zo diep in gesprek dat we de eerste monumenten waar we langskomen missen. Maar niet getreurd onze medewandelaars hebben foto's geplaatst en ik "leen" er enkelen. Zoals het Joods Monument "De Levenspoort". Omdat ik op 4 mei het Westerborkpad heb afgesloten vind ik het wel jammer dat ik thuis pas lees dat we langs dit monument kwamen. Daarom even zoeken en toch een foto. Van het monument "De Waterlelie" vond ik geen mooie foto, dus die missen we dan.
Dan komen we bij het monument "Gevallenen 1040-1945" en daar maak ik gelukkig wel een foto van.


Als snel komen we op rechte wegen/paden. Een beetje saai is het wel maar we hebben zoveel lol dat we al snel bij de eerste stempelpost zijn, of eigenlijk is het een handtekeningenpost.



Bij de start heb ik mijn koffie gemist en ik begin afkickverschijnselen te krijgen dus wordt er besloten om toch even naar binnen te gaan. Zoals de gids in Israël eens zei: koffie in en koffie uit.
Dus koffie stop en sanitaire stop.



Ik maak van de gelegenheid gebruik om ook mijn pijpen van mijn broek te halen en met een korte broek verder te gaan. Ook wissel ik van pet! Ik krijg namelijk een witte pet en zet hem maar gelijk op. Dank je wel!! De pet zit prima en ik heb er veel plezier van.

We lopen weer verder en komen al snel op het terrein van de Universiteit van Wageningen. Daar is van alles te zien. Eerst komen we langs een landwinkel en dan gaan we een brug over en wat zit daar te broeden, een zwaan. Ik maak een foto van de zwaan en vertel dat wij in het Groene Hart niet zo blij zijn met die zwanen. Zwanen grazen net als koeien op de weilanden. De zwanen zorgen ervoor dat het stuk weiland daarna voor een boer onbruikbaar is.


Op het terrein van de Universiteit staat veel kunst. Erg leuk en verschillende kodakmomenten zijn er.
André springt plots in een kookpot en een medewandelaar vraagt of hij ze tent op gaat zetten. Dit is een reden om weer de lachspieren te trainen.



Dan verlaten we het terrein van de Universiteit en even verderop twijfelen we aan een pijl. Maar na een korte discussie verdraaien we de pijl iets zodat het voor de andere wandelaars wat duidelijker is waar we heen moeten. Dan komen we bij "Wageningen hoog". O ja? heb je ook nog een Wageningen hoog? Dan komen we jongeren tegen op een fiets. Ze vragen heel beleefd of er een wandeltocht is, en krijgen een rap antwoord: nee, een fietstocht! De jongeren zijn verbluft en er wordt corrigerend geantwoord dat er een wandeltocht is. Er wordt gevraagd wat voor tocht en de uitleg van de capitulatietocht volgt. We wensen elkaar een fijne dag en vervolgen onze weg. Natuurlijk weer een moment om de lachspieren te testen.
Dan komen we bij een pijl die wel heel vreemd hangt. Rechtdoor! Maar rechtdoor betekent door de struiken heen. En ja hoor 1 van ons neemt dit heel serieus. Zie je hem gaan!! Goed kijken, de rugzak is zijn schutkleur!


Duidelijk is wel dat niet iedereen blij is met een onverhard pad en daarom hebben ze maar vast een bordje neergezet als voorbereiding op wat gaat komen. Ik heb er even een plaatje van geschoten.
Michel ziet als eerste het bankje en het wordt tijd voor het 11-uurtje. Met z'n vieren nemen we plaats en onder het genot van commentaar van mede wandelaars nuttigen wij het heerlijke vocht. Er is toch een wandelaar die dit vast wil leggen.


Na dit korte rustmoment pakken we de route weer op en al snel zijn we bij de volgende "handtekeningen"post. Hier gaan we voor de soep. Ik ruil mijn asperge soep voor een tomatensoep.
Na dit pauze moment lezen we niet goed de routebeschrijving en wordt het even zoeken naar de trap.
Al snel komen we op de goede route terug en gaat het richting Renkum.


We gaan langs de 2 leeuwen en komen zo op het "Oranje Nassau's Oord", het voormalig zomerverblijf van Koningin Emma en Prins Hendrik.


Dan wordt het tijd voor een fruithap. André heeft zijn banaan al bij de start gekocht en die gaat hij soldaat maken. Maar voor die tijd maken wij er nog even een foto van. Het verhaal van de banaan?
Hij vertelt het je graag, maar wel persoonlijk. Wij oefenen nog even de lachspieren als we over het verhaal nadenken en nu de foto!


Dan worden we het bergpad opgestuurd. Het is een heus bergpad. We gaan de Wageningse berg op.
Het geeft mooie vergezichten op dit pad en ik geniet van alles om mij heen. Zeker, ik heb geen spijt van deze tocht!!


Eenmaal boven bij het hotel is er weer een "knippost". We laten onze routebeschrijving knippen en besluiten hier nog even van de zon te genieten en een bakse koffie te nemen. Goede gelegenheid om ook nog even een sanitaire stop te houden. Dan maken we ons op voor de laatste kilometers. We denken dat het er 4 zijn maar later blijkt dat we er nog 6 af mogen tikken. Maar niet getreurd de omgeving is prachtig en het is heerlijk weer.

We gaan door het Arboretum "Belmonte". Het was bij mij niet bekend maar ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat een mooi azalea's en rododendrons.


En dan gaan we toch nog door de uiterwaarden. Aan de verse vlaaien te zien lopen hier koeien. Natuurlijk wordt er een opmerking gemaakt over mijn rode shirt, maar wees niet bang er zit een wit shirt onder en in mijn jeugd heb ik vaak genoeg koeien meegemaakt. De koeien lopen echter helemaal aan het eind van het pad beneden bij het water. Geen last dus.


We gaan het hek weer door en komen langs de voormalige steenoven "De Bovenste Polder", en langs de loods van de waterscouting.
Dan komen we op een stuk waar paarden lopen. Er wordt een paarden selfie gemaakt. De paarden staan op het pad en maken niet echt aanstalten om aan de kant te gaan.  Dan verlaten we de uiterwaarden om via het asfalt (wat door sommigen onder ons) als erg fijn wordt ervaren terug te gaan naar het centrum.


Daar komen we langs de oude Joodse begraafplaats. Ik heb net de 4 mei viering in het kamp Westerbork meegemaakt en daar het Westerborkpad afgesloten. Als afsluiting van de 4/5 mei vieringen vond ik deze tocht een mooie afsluiting en nu hier nog een Joodse begraafplaats. Het heeft voor mij een bijzondere betekenis op dit moment.


We lopen langs het Vrijheidsvuur. Het vuur op de Vuurzuil zie je op een foto niet branden, daarom geen foto. Dan lopen we over het 5 Mei Plein met het Bevrijdingsmonument en Hotel De Wereld. Na een bijna struikelpartij arriveren we weer bij de start/finishlokatie.



Het was een gezellige tocht, veel spieren getraind en na ons te hebben afgemeld en nog iets te hebben gedronken gaan we richting auto. Samen met Ineke ga ik weer richting Woerden. Ik zet haar op de carpoolplaats af en rij naar huis. Vandaag genoten van een heerlijke tocht die uiteindelijk een mooie afsluiting werd van het Westerborkpad en de 4/5 mei vieringen.