Vandaag ga ik een eigen rondje lopen als laatste training voor de 4daagse in Nijmegen. Eigenlijk had ik al een poos geleden afgesproken om met André en Pascal en Michel en Ineke de eerste dag van de 4daagse vast een keer te lopen. Dit omdat we Elst andersom wel eens wilde lopen. Maar helaas de blessure, opgelopen tijdens de 2daagse in Amersfoort, maakte het niet mogelijk. Het zou zeker onverstandig zijn. Achteraf bleek dat het goed was, mijn besluit, omdat zelfs na deze 28 mijn voet opspeelde. Nu ik dit schrijf op zondagavond begin ik weer vertrouwen te krijgen. Maar het blijft voor mij best een aandachtspuntje en ik ben zeker van plan om mijn "oude" wandelschoenen mee te nemen naar Nijmegen.
Silvia nam nog contact met mij op en vroeg of ik het leuk vond als zij meeging. En natuurlijk vind ik dit leuk en we spreken als starttijd 07.00 uur af om bij mij te vertrekken. Het wordt wat later maar om 07.20 uur gaan we van start.
Al snel hebben we de klets en Silvia ziet ineens bekende punten waar ze met de racefiets langs komt. En nu loopt ze er. Dat is apart.
Het is zo vroeg op de morgen nog heerlijk rustig en we worden niet erg geplaagd door andere weggebruikers.
Dan zie ik ineens een spreuk op een tuinafscheiding die mij nog niet eerder is opgevallen en ik stop er voor en maak er een foto van. Best een mooie spreuk om mee te nemen en er over te denken en te beseffen hoe waar het is.
We lopen al snel op het grondgebied van Snelrewaard en dan denk je al snel dat je er bijna bent maar dat valt telkens weer tegen. Al is het vandaag minder omdat we gezellig kletsend de kilometers onder onze voeten laten verdwijnen.
En dan moet een bruggetje het ook even ontgelden nog even een kodakmoment. Ook al heb ik al heel wat foto's van deze bruggetjes.
Dan zie je opeens Oudewater voor je opdoemen en kom je er achter dat je alweer bijna op de helft ben voor de tocht van vandaag. Want na de koffie gaan we alweer op de terugweg.
We lopen Oudewater binnen en op de Markt vinden we een leuk terras waar we gaan zitten en gaan genieten van al het lekkers. Als we even zitten dan komt de visboer er met zijn wagen aan om die op te stellen voor zijn verkoopdag. Silvia herkent de man en kent hem van heel lang geleden. Er zit een verhaal aan en dat vertelt zij mij. De man zelf moet heel diep nadenken en geeft aan dat het lang geleden is.
We zitten om kwart voor 10 ook al direct aan ons "11-uurtje'" en dit keer zelfs met slagroom. Vaak hoor je zeggen: "je loopt het er wel weer af", maar al dit lekkers lopen wij er niet af hoor! Dat wordt flink op rantsoen staan de komende dagen.
We stappen na een toiletbezoek weer op en gaan richting Kamerik.
Maar eerst zie ik nog een leuke familie op een bankje zitten, genietend van het mooie stadje en het uitzicht. Ik zet ze nog even op de foto en mag deze van ze publiceren.
We lopen Oudewater uit en dan komen we al snel in Papekop. Ik besluit om via Diemerbroek terug te gaan. Via het Oosteinde zal het wat langer zijn, maar het wordt warm genoeg en het loopt wat rustiger over Diemerbroek. Daar zie ik de auto van mijn neef staan, die daar woont en een heibedrijf heeft. Ik maak er een foto van, maar omdat ik hem niet heb gesproken en niet heb kunnen vragen of ik deze foto mag publiceren doe ik het niet.
We gaan verder en worden ingehaald door fietsers en hardlopers. Het begint warm te worden en we merken dat we eigenlijk te weinig drinken. In Woerden staan we nog even stil om te drinken en de bidons te veranderen onze tas. De ene kant pakt toch altijd handiger als de andere.
Als we door Woerden heen zijn en 's Gravensloot op lopen zeg ik tegen Silvia, kijk daar is de kerktoren waar we heen gaan. Ik schat nog 4 km en we staan weer bij mij thuis. Silvia schat de afstand veel verder en later blijkt dat ik een andere kerktoren bedoel dan die Silvia op het oog had. Ook al scheelt het maar 2 km. het is toch een stukje.
Ik vertel Silvia dat ik in het begin van de wandelen 's Gravensloot een heel eind vond en nu is het maar een stukje voor je gevoel.
Ik zie nog een watervogel met een nest jongen en maak er nog even een foto van.
Dan komen we het fietspad op richting Kamerik en wat zit daar................ Een zwanenpaar met jongen en die ouders zijn niet zo vriendelijk zeg.
Van een collega had ik gehoord dat het scheelt als je je groot maakt. Daar hebben ze ontzag voor, nou wij in onze grootste, breedste houding, maar vergeet het maar, ze maakten beiden aanstalten om ons eens achterna te komen en hun kuikens te beschermen.
Pppfffffff, we zijn er langs en nog napratend over de zwanen zie ik bij het watergemaal de vrijwilligers buiten zitten. Ik geef aan dat ik Sjaak even gedag wil zeggen.
Sjaak zit met de andere vrijwilligers aan hun zomervakantie bbq. Ik zeg hem gedag en we praten wat over de 4daagse. Dan krijgen we een bbqworstje aangeboden en daar zeggen we geen nee tegen.
We smikkelen even lekker het worstje naar binnen en ik krijg nog even een hele kleine rondleiding.
Ergens tijdens de route hadden we al bepaald dat we tussen 12.30 en 13.00 uur terug konden zijn en met deze extra ingelaste pauze redden we het toch om voor 13.00 uur weer terug te zijn. Mijn voet vindt het zat voor vandaag en later speelt hij nog erger op, zodat ik mij af begin te vragen of het wel goed gaat komen.
Na verschillende trekoefeningen begin ik er weer vertrouwen in te krijgen. Maar ik heb nu wel besloten om mijn oude wandelschoenen ook mee te nemen naar Nijmegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten