Pegasus wandeltocht 28 oktober 2017

Alweer eind oktober en de 4de zaterdag van oktober is het de Pegasus wandeltocht die gepland staat. Er is een speciaal wandelboekje voor de 4 tochten je herinneren aan de oorlog 1940/1945. Omdat ik 1 van de tochten niet binnen de 2 jaar heb gelopen en de Pagasus al voor de 3de keer ga lopen, probeer ik nog een keer of ik het boekje nu afgestempeld ga krijgen binnen de daarvoor gestelde tijd van 2 jaar.

Voor achtergrond informatie over de Pegasus wandeltocht hier de link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Operatie_Pegasus

Op de site van de VVV is het volgende terug te vinden:

http://www.vvvarnhemnijmegen.nl/pegasus-wandeltocht

Ik heb vandaag met "buurman en buurman" afgesproken en omdat wij graag op tijd willen starten en ons eerst nog moeten inschrijven hebben we om 7.30 uur op 's Heerenloo afgesproken. Als ik met de auto aankom is het nog pikkiedonker. Ik krijg een parkeerplek toegewezen en de vrijwilliger zegt "meneer" tegen mij. Ik vertel hem maar even dat ik een "mevrouw" ben.

De wandelschoenen gaan aan en dan ga ik achter andere wandelaars aan richting de startlocatie. Van vorig jaar weet ik nog dat het super spannend wordt om vanmiddag de auto terug te vinden.
André en Michel zijn er al en André haalt een koffie voor mij, heerlijk want ik heb al een uurtje auto gereden. De wekker liep vanmorgen om 05.45 uur af. Best op tijd voor de zaterdag. Dan wordt het tijd om in te schrijven en gaan we op stap.
Omdat André vorig jaar de 20 km vond tegenvallen omdat we een saai stuk langs het spoor moesten hebben we nu ingeschreven voor de 30 km. Over dat saaie stuk later meer.

Hier boven een kaartje van de route. Wij gaan van start. Het is net 08.00 uur geweest en nog niet helemaal licht.

Het eerste stukje over 's Heerenloo is anders dan we gewend zijn, maar al snel zitten we op het bekende pad. 

De planning is om 2x keer te stoppen voor een rust. De rusten zijn mooi verdeeld op de route, prima geregeld. 

André heeft zijn grote rugzak met 14 kg bagage weer bij hem en dat levert direct alweer gesprekstof op.

De flyers worden door Michel gepakt en André heeft de praat. Michel en ik lopen samen verder. Voor mij is het eerste stuk ondertussen bekend terrein. We komen langs de 2 stenen waar ik 3 jaar geleden op geposeerd heb. Dat doe je niet elk jaar, dus we lopen door. Nadat we een poos door het bos gelopen hebben komen we ineens op open terrein. En voor we het weten zijn we bij de eerste wagenrust. Die slaan we over en zoals te zien is zijn wij niet de enige die doorlopen. Er zijn niet veel klanten zo vroeg op de morgen.

Net voorbij de wagenrust staat de wandelfotograaf al. We maken een grap, zoiets van buik in, borst vooruit en lachen nog even na over de vorige keer. Toen liepen we in een grote groep wandelaars en de dame die van te voren ons attent moest maken dat de fotograaf iets verder op stond zag het even niet zitten toen. Zij vertelde ons dat als we niet wat netter gingen lopen er geen foto gemaakt kon worden. De foto was ook niets geworden toen. 

Nu gaan we netjes naast elkaar lopen en glimlachen naar het vogeltje.

Even verderop zien we dan toch het vee lopen waar we al op gerekend hadden en natuurlijk leveren zij een Kodakmomentje op.

En staan we bij "Juffrouw Tok". Het eerste controlepunt en onze eerste rust. De één gaat aan de soep en de ander aan de koffie. Ik vind het te vroeg voor soep, net 10.00 uur, dus neem een kopje koffie en mijn fruithapje. De tokkies zijn zo toegetakeld dat ze maar alleen op de foto moeten.

Als wij weer buiten komen is de muziek ook gearriveerd. Hier worden nog even foto's en geluidsopnames van gemaakt en dan wordt het tijd om de Ginkelse Hei op te gaan. Hier staat het airbornemonument.

Dit stuk van de tocht is altijd al een pittig stukje door het zand en nu staat er vandaag ook nog een behoorlijk windje. De schapen zijn al met de herder naar buiten als we langs de schaapskooi komen. Even verderop staat de herder met de kudde en zijn hond. De hond was lekker aan het graven in het zand en toen ik aan de herder vroeg op hij een fotogenieke hond had, gaf hij de hond (naam even vergeten, ik dacht Roos) het bevel te gaan liggen en hebben wij hem gefotografeerd. Leuk herder!!!

Dan gaan we onder de A12 door en daar splitst de route zich. De 20 km gaat richting het pad langs het spoor en wij met de 30 km gaan richting Renkum.

Wij komen langs grafheuvels. Van het bord maak ik een foto (later maar eens uitzoeken wat het precies is) en dan wordt het zoeken naar een geschikt plekje voor een stop. Een stop!!! Nee, wordt er gezegd dat duurt nog even hoor voor we bij de volgende stempelpost zijn. Ja dat snappen we maar het is toch bijna 11.00 uur!!!!!

En juist op deze tocht met het verhaal van het 11-uurtje in onze gedachten moeten we het niet vergeten!

Na het stopmoment gaan wij verder en al snel gaat de tocht verder langs de Renkumsebeek. Daar vinden de mannen een bankje en ja, hoor een rustmoment. De één gaat languit en de ander gaat de foto maken, oké zal ik jullie dan eens allebei op de foto zetten? 

Het blijft leuk met buurman en buurman op stap, het volgende moment komt er een brugmoment. Nou, ja een brugmoment, meer een sollicitatie op een nat pak!

En dan dat bankje? Het herinnert mij aan een WS78 wandeltocht van vorig jaar. Dus we zijn weer op bekend terrein aangekomen.

Dan komen we langs Staatsbosbeheer en Woonzorg. Mooi pand van Woonzorg, daar wil ik wel wonen als ik niet meer thuis kan wonen.

Dan komen we in het kabouterbos. De kabouters willen eigenlijk wel met hun gezicht op de foto, maar het is beter om de kabouters op de rug te fotograferen. En kan zien wij de kabouterhuisjes. Bij één van de huisjes hangt de was zelfs buiten. Leuk hoor!!

Wij lopen het kabouterbos weer uit en zien dan een fors beschadigde boom. Er is ook een boomstam waar je gewoon in kan staan. Dan gaan wij de houten steiger over, ik herken dit weer van de WS78 tocht. De steiger ligt over een kwetsbaar gebied. De route loopt precies anders om dan bij de WS78 tocht. Aan de overkant ligt een ven. Deze route is echt mooier dan de 20 km en dan zeggen we nog eens tegen elkaar. Nog steeds denken we dat we niet over het saaie pad langs het spoor gaan!!!! Maar .....................

Dan gaan we eerst stempelen en rusten bij Campman.

Na een heerlijke rust gaat de tocht verder. We komen langs ?? wat het zijn ??? kijk zelf maar op de foto.

En toen kwamen we ........... niet in Bennekom wat André wist van andere jaren, maar ................. op het pad langs.............. het spoor!!!! 

Wij hadden hier niet op gerekend en vinden dit het meest saaie stuk wat we wilden omzeilen door de 30 km te lopen. Verder was de 30 km veel mooier dan de 20 km. De volgende keer kies ik weer voor de 30 km.

We lopen wat ongemotiveerd langs het spoor over en onder hindernissen door. Dan komen we bij de laatste wagenrust. Daar hadden we eigenlijk moeten stempelen, maar dat is niet gebeurd. Geen probleem bleek later.

Via het bos komen we Ede weer binnen. Daar komen we langs het bevrijdingsmonument en langs het mausoleum. 

De tocht zit er bijna op. We komen eerst nog langs een plek waar we vorig jaar heel veel paddenstoelen hebben gezien. Je kon zien dat ze er dit jaar weer geweest zijn, alleen nu niet. En dan..... wie mist er een schoen????? Of is dit vast schoen zetten voor de Sint? Die is nog op zee hoor, de perpernoten wandeltochten komen nog.

Nog een paar verkeerslichten en daar is de finish!! Heerlijk wat drinken en wat kletsen en dan zoeken wij een jeep op die ons naar 's Heerenloo wil brengen. Ik krijg ondertussen een appje van Cees of ik de auto nog terug kan vinden, Ik vertel hem dat ik gewoon wacht tot iedereen naar huis is. De auto die dan overblijft is van mij!

Eenmaal terug op 's Heerenloo kregen wij een vaantje en gingen we op zoek naar de auto's.

We liepen gewoon tegen mijn auto aan!!! Er stonden bijna geen auto's meer dus was het vinden niet moeilijk. Ondertussen was het gaan miezeren!  Wij hebben een heerlijke wandeldag achter de rug. Ik heb genoten!!

 

Burchtenroute Manderscheid 21 oktober 2017

Vandaag hebben we voor een route gekozen vanuit het hotel. Bij het hotel zijn diverse wandelroutes te krijgen. Er zijn wel langere routes maar omdat er ook neerslag wordt voorspeld besluiten wij dat de Burchtenroute voldoende is voor vandaag. 

We zijn nog niet eens goed de straat uit of het begint al te miezeren. Maar bij de eerste druppel gaan we nog niet terug. Misschien dat het straks wel mee valt als we wat meer onder de bomen lopen. 

In Manderscheid lukt het ons al om niet helemaal volgens de route te lopen, maar we vinden een pad en komen zo weer op de route terecht. Er staan hier trouwens wel heel erg mooie huizen van bewoners die het volgens ons niet slecht doen. 

We lopen verder en komen zo op een bospad terecht. Het is net als gisteren geen breed, effen bospad. Het is weer glad van de natte bladeren en smal en ongelijk van de vulkaansteen. Maar wel mooi!!!

en wat vinden we hier? Paddenstoelen!!!

Het blijft wat druilerig weer en dan besluiten we om terug te gaan. Op de kaart gekeken en ja hoor we kunnen via een andere weg terug naar het hotel. We gaan op pad, maar als we een stukje op weg zijn wordt het toch weer droog. We kijken nog eens en overleggen nog eens! Tja nu zijn we er en een andere keer moeten we er speciaal voor gaan om deze route te lopen. Dat geeft de doorslag, we keren om en gaan de route toch lopen. 

We komen op een uitkijkpunt en daar zie in de mist de Oberburg. Daar gaat de tocht als eerste heen.

Begrijpelijk, door de mist zie je niet wat ik bedoel. Maar later komen er betere plaatjes. Benieuwd naar wat achtergrond info? Ik heb hier de link naar Wikipedia:https://nl.wikipedia.org/wiki/Graven_van_Manderscheid

Op dit stuk van de route komen we ook goede bordjes tegen die de route aangeven, dat is wel fijn want soms is het pad nauwelijks te zien door alle bladeren die gevallen zijn.

Ook in deze route zit een leuk "brugmomentje". Cees maakt de foto inmiddels is het redelijk droog en zijn we op weg naar de eerste hut. Maar voor we bij de hut aankomen raken we toch nog even het spoor bijster.

Ondertussen is het weer gaan regenen/miezeren, maar het mag de pret niet drukken. We zijn op weg naar de hut om daar even een korte stop te houden. We hebben vandaag namelijk weer een heerlijk lunchpakket meegekregen.

Na de stop in de Wolfshütte gaan we op weg naar Belvedere. Dat is maar een zeer kort stukje, dus eenmaal aangekomen daar maken we alleen wat foto's en gaan we verder op weg naar de Oberburg.

We controleren even de bordjes die er staan en gaan na een prachtig uitzicht verder op weg naar de Oberburg. Want na de Oberburg komt de Niederburg nog met zijn ridders.

Vandaag dus geen A13 maar de V13 die we volgen. Het is ook een smal paadje het verkeer van de A13 past hier niet. We gaan nog even een rivier over en nog een bruggetje. Nog wat plaatjes natuur dus.

En dan een klim en we zijn bij de Oberburg. Cees neemt nog even de moeite om de trap op te gaan en boven op de burcht als kasteelheer foto's te maken. Een dag later heeft hij spijt!!! Spierpijn van al dat klimmen!!!

De tocht gaat weer verder naar de Niederburg. Op de Niederburg zijn vandaag echte ridders aanwezig en ze zijn nog in gevecht ook. We kijken er wat rond en maken wat foto's. 

Het wordt tijd om de route op te pakken en dat betekent naar boven klimmen. Als we met de auto zijn komen we  borden tegen met 15% omhoog. Het pad wat wij gaan volgen is op sommige stukken echt steiler dan 15%. Als we boven zijn besluiten we in een restaurant wat we tegenkomen eerst nog wat te drinken, Daarna gaan we voor het laatste stukje. Het was een heerlijke dag en na de regen van 's morgens hebben we toch een prachtige dag gehad.

Nog even wat statistieken uit mijn gps.

Afstand: 9,8 km. Bewogen tijd: 3.07 uur.

Hoogte min. 296 m.   Stijging: 421 m.

             max. 457 m.   Afdaling: 400 m.

Geierlay hängeseilbrücke Hünsrück 20 oktober 2017

Ik heb er al weken naar uitgekeken en vandaag staat het gepland! Wij logeren in Manderscheid en gaan richting Mörsdorf om daar de wandelroute "Geierlayschleife" te lopen.

Het is vanaf ons hotel nog een uurtje met de auto geeft de navigatie aan. Hemelsbreed is het niet ver, maar hemelsbreed is de weg niet. We moeten via Cochem. Voor vanmorgen is er regen voorspeld, dus echt haast maken doen we niet.

Maar als we eenmaal geparkeerd staan op P1 en het regent nog steeds behoorlijk door, beginnen we ons toch af te vragen wat er van de wandeltocht gaat komen.

We besluiten het nog maar even af te wachten. En gelukkig wordt het droog.

Volgens de gegevens is het een route van 6,4 km en daar gaan we volgens de informatie 2,5 uur over doen. Als hoogtemeter geeft men ca. 150 meter op. 6,4 km en dan 2,5 uur?  Uuuhhh normaal loop ik zo'n 5/6 km per uur. En het eerste stuk is asfalt, dus ik heb dan nog mijn vraagtekens, maar dat veranderd snel. Bij de shop heb ik eerst de nodige herinneringen opgehaald en een routekaartje. 

De route schijnt gestickerd te zijn en met bordjes aangegeven, maar ik heb toch altijd graag een kaartje, voor het geval dat.

Ik heb mijn bergstokken bij me en op het eerste stuk asfalt lijkt het wat overdreven, maar al snel veranderd het pad in een behoorlijk smal bergpad waar veel natte bladeren op liggen. De ondergrond is niet zo best te zien en dan is het toch wel fijn dat je de steun van je stok heb. 

Het is ondertussen schitterend weer geworden en we genieten van de mooie natuur en van de herfstkleuren. Het is zeker geen straf buiten te zijn. Ik hoor al een poosje water stromen en als het pad verder afdaalt komen we het water ook tegen. En dan staan we ook ineens weer op een stuk open terrein tussen al de bossen in.

De tocht gaat weer verder en tot nu toe geeft het geen problemen, het staat goed aangegeven. Vanmorgen hebben wij van het hotel een lunchpakket meegekregen en daar zijn wij nu reuze blij mee want er is op de route werkelijk geen gelegenheid om iets te kopen. Later lees ik ook in de folder dat het wordt aangeraden om proviand mee te nemen. Ook bankjes zijn schaars, dat weten we nog niet als we bij een aantal bankjes komen. Op dat moment laten we de bankjes voor wat ze zijn, later hebben we spijt dat we doorgelopen zijn. Ook ontdekken we dat hier ook veel paddenstoelen zijn en ik kan het niet laten om er een foto van te maken.

De route gaat weer verder door het bosgebied. Hier en daar maken we een plaatje van wat we tegenkomen. 

En dan zit er een bocht in het pad en.................. dan ver boven ons hoofd!!! Tjonge wat lijkt dat hoog en gaan wij daar straks ook over heen???

Nu lopen we nog te zoeken naar een droog stukje grond om niet te erg in de bagger weg te zakken. Het stuk van de route wat we nu lopen is behoorlijk nat.

Ondertussen begint het wel te rommelen in onze maag, maar de bankjes zijn hier niet te vinden, dus nog even doorlopen. We verwachten dat de route nu snel zal stijgen en dat we binnen niet al te lange tijd boven bij de brug zullen zijn, maar dat gaat tegenvallen, want................. we missen een bordje en lopen een stukje verkeerd. Het levert wel weer een paar mooie plaatjes op.

En dan staan we toch bijna bij de Geierlay Hängeseilbrücke!! We staan er nu zo dicht bij dat de voetgangers te zien zijn.

Dan komen we eindelijk recht voor de brug uit. We besluiten eerst even te gaan zitten om van ons lunchpakketje te genieten en van het uitzicht. Voor diegene die geïnteresseerd is in de achtergrond informatie, hier de link naar Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hangbrug_Geierlay

En zoals je op 1 van de foto's hierboven ziet, zijn het best aardige dikke kabels waar de brug mee vast staat. Maar toch wiebelt het best nog als je er over heen loopt. Wij kregen een beetje het gevoel of we op een boot liepen en op zee voeren. Dat hadden we kort geleden natuurlijk nog meegemaakt, dus het leek wel of we terug waren op de boot. En toch was het aardig windstil hoor, dus hoe zou het met een beetje wind aanvoelen??

We hebben best veel plaatjes gemaakt en eigenlijk wil ik ze gewoon allemaal plaatsen. Het was dan ook een belevenis om zo hoog op een brug te lopen. Als je in de gelegenheid bent, moet je het zeker zelf gaan ervaren!!! 

En dan zijn we aan de overkant. Het laatste stukje op de brug is best nog steil, voor ons gevoel klimmen we meer dan we in het begin zijn gedaald. 

Nu wordt het toch echt tijd om onze jas uit te trekken, voor we teruggaan naar de auto. Ondertussen hebben we het best warm gekregen. We besluiten terug ook weer voor de wandelroute door het bos te kiezen. 

Het valt mij op dat er door de bewoners van het dorp best veel hout opgeslagen is. Ik vraag mij af of de bewoners hier nog kachels stoken.

We zijn weer terug bij het bezoekerscentrum en dan blijkt dit al gesloten te zijn. Wij dachten er nog wat te gaan drinken in het restaurant maar jammer..... dan maar terug naar het hotel en daar in de pub onze dorst lessen. Het was een prachtige tocht en wij hebben genoten vandaag!!! Gelukkig dat ik de herinnering aan deze tocht vast aan het begin gekocht had, nu kan die aan mijn tas en mee naar huis.

Nog wat gegevens uit mijn gps voor diegene die het leuk vinden.

Afstand: 6,5 km, bewogen tijd: 2.05 uur,.

Hoogte min. 254 meter      stijging: 285 meter

             max. 375 meter     afdaling: 244 meter