Totaal aantal pageviews

zaterdag 1 december 2018

St. Nicolaastocht 1 december 2018


Vandaag ga ik voor de bijna traditionele St. Nicolaastocht naar Leusden. Deze tocht is altijd goed verzorgd en geregeld, allemaal ingrediënten voor een heerlijke wandeling. Ook zijn er vaak bekenden en vandaag loop ik zelfs met Sint en Piet!! Buurman en buurman hebben zich vandaag omgetoverd tot Sint en Piet. Piet is super modern en heeft het grote boek als E-book bij zich. Als ik mijn wandelschoenen aan het strikken ben komen zij aanrijden.


Eenmaal binnen schrijven wij ons in en omdat het nog geen 9.00 uur is, drinken Michel en ik nog een bakkie koffie. Daarna besluiten we op stap te gaan, het is nog geen 9.00 uur maar dat maakt hier niet uit, je mag gewoon eerder starten.
Inmiddels heb ik Geertje al zien vertrekken met een aantal wandelmaatjes. Ik zie Rolf en maak nog even een praatje.


De route wijkt weinig af van andere jaren, alleen is er bij het kruispunt Dodeweg even verwarring. Er is inmiddels een fietstunnel onder het kruispunt door en die tunnel moeten wij ook volgen, alleen staat dat niet helemaal goed gepijld, tenminste dat hebben wij niet gezien. Dus even het nummer van het startbureau gebeld en dat doorgegeven. Misschien een aandachtspuntje als volgend jaar de route weer wordt gekopieerd.

Al vrij snel gaan we het bos in. En ja, eigenlijk veranderd er niet veel in het bos, misschien een boom meer omgewaaid, dus foto's maak je dan ook wat minder.


We lopen wat te kletsen en gekheid te maken, maar ook serieuze gesprekken (je kunt het je zeker niet voorstellen) komen langs. Ik vraag naar de voorbereiding van André voor zijn tocht vanuit Oostenrijk van vorig jaar. Het gaat mij om de voorbereiding van het lange tijd omhoog lopen in de bergen. Dit met het oog op mijn plannen om in september de Mont Ventoux op te gaan lopen voor het goede doel. Je zult het nog wel vaker tegen gaan komen maar het doel is: Support Casper!
Ik ben weer wijzer geworden en ga eens informeren bij de fysio of sportschool want het zal veel lopen op een loopband worden omdat hier in Nederland weinig of eigenlijk geen goede trainingshellingen zijn.

En dan komen we langzamerhand bij het stuk waar het vorig jaar mis ging, nu eens kijken en wat een pijlen hangen er nu!!! Je kunt echt niet verkeerd lopen hier. Al zou je het willen, het lukt je niet en zo komen we bij "Het Vogelwater" uit.


Vanaf "Het Vogelwater" is het niet meer zo ver naar de YMCA en daar is het tijd om te rusten. Eerst even een sanitaire stop en dan gaan we genieten van een warme drank met een koek! Maar over die koek hebben we onze vraagtekens. Mijn tanden blijven heel, wat een geluk!! Dan tovert Michel een mooie fles uit zijn tas en daar maak ik even een foto van. Zo'n fles kende ik nog niet. Mooi!


Ik geniet hier ook van de kruidnootjes die op tafel staan. Het bakje is al zo goed als leeg en wordt daarom bijgevuld door een vrijwilliger. Het wordt voor ons weer tijd om verder te gaan en gewapend met een handje strooigoed ga ik weer verder.
André heeft aangegeven op tijd terug te willen zijn, dus even een tandje hoger en we gaan het extra rondje voor de 20 km maken. Ook dit is een bekend rondje wat we ieder jaar weer maken.
Het zijn ontzettend veel ruiterpaden en omdat Sint André Americo heeft thuisgelaten zijn deze ruiterpaden niet echt nodig, maar ach wel lekker in de natuur.


Na dit rondje zijn we weer bijna bij de rust bij de YMCA, maar we slaan nu af om terug te gaan naar de korfbalkantine van Antilopen.
En dan ontdekt Michel de paddenstoel die we al zo lang zoeken en...… het is een plaatje!!
Nog een sprong over een omgevallen boom, het einde is in zicht!!


Binnen 4 uur na vertrek zijn we weer terug om ons af te melden en de verdiende erwtensoep te gaan eten. Ik hou het bij een kop koffie en mijn boterhammen. Maar de soep ruikt heerlijk.
En dan komt Thea binnenlopen en even later is Hans er ook. Ook Sjaak en Margareth komen binnen lopen. Leuk al die bekenden!!!

En wat komt er dan uit de tas van Piet??? Heerlijk!!! Ik ga er van genieten, zeker weten. Dank je wel Piet en ik hoop volgend jaar weer met buurman en buurman op pad te kunnen als zwaan kleef aan!!


zondag 25 november 2018

Wandelexcursie De Hoge Veluwe 23 november 2018



De wandelexcursie, een kadootje die ik gekregen heb na de wandeldag op De Hoge Veluwe, staat vandaag gepland. De wandeldag heb ik samen met Jannie gelopen en vandaag gaan we onze waardebon verzilveren. Ik heb er zin in en omdat Cees vandaag de auto niet nodig heeft mag ik die van hem meenemen. Ik ga op tijd weg en eerst Jannie ophalen.
Als wij bij het bezoekerscentrum aankomen staan er al een aantal mensen te wachten. Het wordt uiteindelijk niet zo'n grote groep. Yvonne is vandaag onze natuurgids.
Een wandelexcursie is wel iets anders dan een wandeltocht en soms moet je even bedenken dat we geen hoge snelheid lopen. Als we een eindje gelopen hebben stoppen we bij een boom die ongeveer 350 jaar oud is.
Yvonne legt uit hoe het komt dat die dikke takken zo mooi aan de mooi zitten en hoe dit komt door een trekkende kracht vanaf de stam.


Hierna lopen we door naar  de Steynbank. Voor de uitleg van het embleem in de bank, klik hier


Het is vanmiddag echt weer heerlijk genieten in de natuur en soms kom je op punten waar je al vaker geweest bent. Zo lijkt deze wandelexcursie wel heel erg veel op de wandelexcursie van vorig jaar met Madeleine. Ook dit jaar gaan we naar het Otterlose bos. Hier zijn we vorig jaar ook geweest en begrijpelijk het is een mooi gebied en nog niet zo lang weer geleden weer teruggekregen in het beheer van De Hoge Veluwe. Ook al ligt het nog steeds gevoelig voor een deel van de gemeenschap in Otterlo.
Maar voor we bij het Otterlose bos zijn komen we nog over een pen gebied. De vorige keer dat ik hier liep, heb ik Luc nog gevraagd over en hoe en waarom van dit gebied. Het is de bedoeling dat de vlinders en insecten dit gebied gebruiken om zich te verplaatsen.


Het is erg leuk dat er nog een paar wandelfitters zijn waar Jannie vaker mee wandelt en op die manier ken ik Loes en Karin ook.  Bij de grens van het Ottterlose bos houden we stil om even een stukje geschiedenis te horen. Onder het luisteren naar de gids maak ik een paar foto's van de mezen die hier zijn.


We komen echt door een schitterend gebied en als we weer een stuk hebben gelopen, wijst Yvonne ons op een stam van een boom. De reeën hebben hier de boomschors van de boom geschraapt, je kunt de groeven van de tanden voelen als je langs de stam gaat met je vingers. Ook zien we bij de boom een rustplaats van de ree.


Na de uitleg van Yvonne gaan we verder en dit wordt direct de eerste training klimmen/stijgen. Dat kan ik de komende tijd wel gebruiken. Het is hier echt genieten vandaag.


Dan komen we bij de jeneverbessen struiken. Ik herinner me weer de kraamkamer van de wilde zwijnen die wij op de wandeldag hebben gezien. Maar we weten niet meer precies waar dat was. Ook zal kijken we goed rond, we weten het niet enne..... hoe heette die kraamkamer ook al weer. Yvonne weet het wel, het is een ketel!!
Na het jeneverstruiken komen we weer op een vlakker gebied en we verbazen ons over de mooie kleuren die de bosbessenstruiken hebben.


De omgeving waar we in lopen is erg mooi, maar als we achterom kijken zien we ook een prachtige lucht. En natuurlijk maken we ook hier even foto's van.


Dan komen we langs de plek waar Helèné haar museum had gedacht te bouwen. De keerwanden staan er en de stenen die bedoeld waren om bij de bouw te gebruiken liggen er, maar door de financiële situatie is de bouw nooit tot stand gekomen. Als je meer wil weten over het museum wat er nooit gekomen is, klik hier
Onder het luisteren kijk ik om mij heen en het lijkt wel of er een pot goud over de bomen is leeggelopen.


We gaan hierna de Franse Berg op. Vanaf de Franse berg kunnen we het graf van het echtpaar Kroller-Müller zien. Vriend Sam heeft is hier ook begraven. 


Hier vandaan gaan we weer richting het bezoekerscentrum, het is intussen half 5 geworden en we bedanken Yvonne voor de mooie excursie en de goede uitleg die zij heeft gegeven. 
Het was een heerlijke middag. Met Loes en Jannie ga ik nog even koffiedrinken. Daarna nemen we afscheid van Loes en breng ik Jannie weer thuis. 





Fjoertoer Egmond 24 november2018





Vandaag is het zover, de Fjoertoer van Egmond! Dit wandeljaar staat in het teken van de "lichtjestochten". Egmond is niet super ver weg van onze woonplaats maar omdat het een avondwandeling is en het weer een onvoorspelbaar fenomeen is, hebben wij besloten om te overnachten. Cees loopt vanavond niet mee, ik ga alleen van start.
Eerst maar eens naar het overnachtingsadres. Als we Egmond binnen rijden, zit er een ambulance achter ons, dus aan de kant en de hulpverleners de ruimte geven! Waar ze heen moeten?? We weten het nog niet, maar dat wordt snel duidelijk.
De navigatie begrijpt het niet helemaal met al die afsluitingen. We komen steeds weer bij dezelfde afzetting uit, dus even het telefoonnummer bellen van ons overnachtingsadres.
Als ik bel hoor ik als eerste "ooww, die mevrouw aan de telefoon, die hier komt overnachten! " en "mijn man gaat net de ambulance in" en "mijn zoon zal u even naar ons adres loodsen". En zo komen we met nog wat zoeken op het adres, achter de ambulance. Het is nog even zoeken voor we een parkeerplek hebben en dan snel met ons koffertje naar de zoon, want de familie wil achter de ambulance aan naar het ziekenhuis.  Een beetje vreemde start, maar we hebben een best plekje voor vannacht en we zitten echt midden in Egmond. Naast het restaurant wat van de herfst is afgebrand.

Dan gaan we eerst richting Hotel Zuiderduin, om mijn goody bag en mijn wandelshirt op te halen. Hotel Zuiderduin is nu helemaal ingericht als start locatie, je kunt er zelfs een maaltijd gebruiken voor de wandeltocht van start gaat. Wij gaan na het ophalen van de spullen terug naar ons appartement. Ik maak een paar broodjes klaar en voor Cees is er ook iets te eten.

Dan wordt het tijd om naar de start te gaan en net als bij alle grote tochten is het weer een gedrang en een kluwen van heel veel mensen die allemaal tegelijk willen vertrekken. Het is goed geregeld en er wordt in groepen gestart. Je wordt ook goed gecontroleerd en als je startgroep nog niet aan de beurt is, wordt je langs de kant gezet en moet je wachten.



Benieuwd naar mijn korte video?


Nog even een stukje historie. Je hebt het misschien al gelezen in mijn blog van de Fjoertoer Renesse, maar ik herhaal het nog een keer.

"Het daverende succes van de Fjoertoer op Terschelling heeft ertoe geleid dat het concept van dit evenement ook in Egmond aan Zee en in Renesse wordt weggezet. De Fjoertoer Egmond is dan onderdeel van een samenwerkingsverband met de Fjoertoer Terschelling en Fjoertoer Renesse. De drie verschillende organisaties gaan onder dezelfde evenementsnaam verspreid over de gehele Hollandse kust hoogkwalitatieve soortgelijke avondwandeltochten op de kaart zetten en doen dat in uitgebreide samenwerking.
De naam van dit evenement is op Terschelling ontstaan. ‘Toer’, zo noemen de Terschellingers hun Brandaris, al eeuwenlang een vertrouwd baken voor de scheepvaart en eindpunt van de Fjoertoer Terschelling. Bovenop de Brandaris brandt het vuur dat licht geeft, oftewel het ‘fjoer’. 

Intentie is zoveel mogelijk creatieve bewoners van de drie Egmond-gemeenten Egmond aan Zee, Egmond-Binnen en Egmond aan den Hoef bij dit evenement te betrekken. En maximaal gebruik te maken van de aan het parcours gelegen monumenten zoals de Benedicter Abdij en de Slotruïne."

Na de start lopen we richting Egmond-binnen. Hier komen we een eerste bewegend licht object tegen.
De route gaat langs vrij veel stempelposten en de eerste stempelpost vinden we al na 4 km. bij Dorpshuis "de Schulp". Er staat hier een behoorlijke lange rij wachtende wandelaars. Het bordje om je stempelkaart gereed te houden lijkt dan ook wat verdreven. Ik maak even een foto van de eerste controle, ook altijd leuk om te hebben.



We worden hier allemaal door de sporthal geleid en in de sporthal is een waar lichtobject gemaakt. Hier ontmoet ik ook Thea met haar wandelmaatje. Thea heeft zich voor vanavond als monnik gekleed en zij mogen wel oppassen, anders hebben ze hier nog een andere taak dan wandelen voor haar. 


Na de controle stempel en een pakje Sultana gaat de route verder naar de Tennisclub Hogendijk. Voor ik daar arriveer is er nog van alles te zien onderweg. Dit zorgt er ook voor dat het gemiddelde op deze tocht niet boven de 5 km. per uur uit gaat komen, maar het is ook erg leuk om overal even te kijken en het fotograferen in het donker te oefenen.



Dan komt de volgende controlepost in zicht en natuurlijk weer gelegenheid om te gaan zitten en wat te eten en te drinken. Ik kijk wel even rond en laat mijn kaart stempelen om daarna weer verder te lopen. 19 km. is een afstand die je eigenlijk best in 1 keer kan lopen. Inmiddels merk ik dat ik warm genoeg gekleed ben. De handschoenen zijn al een poosje uit en de pet is handig omdat er een lichtje in zit en je daardoor goed kunt zien waar je loop, maar de fleecekraag die ik om heb, was eigenlijk niet nodig.
Als ik bij de stempelpost een foto maakt wordt er over de AVG gesproken en of ik toestemming had. Beetje maf vind ik dit want een foto zonder naam is anoniem. Je kunt ook wel overal beren zien. Ik heb op mijn werk het er al eens over gehad met de AVG medewerker en zonder naam valt een foto zeker niet onder de AVG en anders?? Dan moet je niet meedoen aan een dergelijk festijn.

Het wapen is op de foto wat onduidelijk maar als ik de video plaats begrijp je het beter.


Onderweg zijn er verschillende licht objecten. Niet alle foto's zijn gelukt dus niet alles is "publiceerbaar " zal ik maar zeggen. Toch zijn er plaatjes die ik graag wil laten zien. Hoewel ik nog niet bij het licht object wapen ben (het wapen wat ik op de foto laat zien, zag je al in de verte), laat ik toch vast de video zien. Het wapen werd gevormd door waterstralen.



De tocht gaat verder, ik ben op weg naar Egmond aan den Hoef, naar de slotkapel en naar de slotruïne.  Voor is bij er ben zie ik van alles.



Nu vraag je je misschien af wat die onderste foto helemaal rechts voorstelt, nou ik wist het ook niet tot een hele tijd later ik door die driehoeken door loop. De andere foto's komen dus op een later moment.
Er zijn ook allerlei muziek momenten. Hier onder een stukje video. Er was jammer genoeg iemand die graag een poosje voor mijn lens wilde staan.


Ondertussen kom ik bij de controlepost Slotkapel en Slotruïne. Hier hebben de controleurs zich zelfs gekleed in kleding die past bij deze locatie. De route loopt door de Slotkapel door. In de Slotkapel staan de foto's van de Egmont's. Voor wie zich hier verder in wil verdiepen, klik hier


Zodra wij uit de Slotkapel komen is er buiten ook weer een optreden. Hier heb ik een video van gemaakt.





Na een poosje wandelen komen er weer nieuwe objecten langs. Het verbaast mij hoeveel mensen er hier actief zijn geweest. Erg leuk!!! Ook vraag ik mij na een poos af wat men bedoelt met "Lamoraal". Je gaat het straks namelijk op een foto zien. Maar nu ik even op internet zit te snuffelen, kom ik het tegen en voor diegene die interesse hebben, klik hier


En dan had ik nog beloofd om op de driehoeken terug te komen. En daar ben ik dus nu aangekomen. Dit object veranderde ook nog van kleur en omdat ik heb geprobeerd om de tekst op de foto te krijgen, wat volgens mij niet is gelukt een kleine serie.


En zo komen we bij de stempelpost op het vakantiepark "De Roompot". Hier is het erg gezellig, maar ook nu besluit ik door te lopen. Ik schat nog een kilometer of 3 en dan ben ik bij de finish. Ik laat mijn kaart af stempelen en loop verder. 
Na een wat minder spannend stuk qua objecten kom ik wel iets ergs bekends tegen. 
Intussen ben ik net op het strand beland. Kijk zelf maar naar de volgende video, waar zag ik dit eerder??






Eenmaal op het strand kom ik ook het bordje tegen wat mij vertelt dat ik aan de laatste kilometer bezig ben. Hier ligt ook de boot van de KNRM in het water. De laatste objecten zijn hier te zien.


En dan is daar de finish, ik laat mijn kaart voor de laatste keer afstempelen en mijn wandelboekje wordt afgestempeld, ik ben binnen. 
Het was een prachtige wandeltocht met veel mooie objecten, goed georganiseerd en prachtig wandelweer. 
Ik heb genoten. 


dinsdag 13 november 2018

WS78 Baarnse Stulptocht 10 november 2018



Vandaag ga ik richting Baarn. Daar wordt door WS78 de Baarnse Stulptocht georganiseerd. En als WS78 een tocht organiseert dan is het ook tot in de puntjes geregeld. Aan het begin van de week zag het weer er nog erg slecht uit, maar elke dag werd het positiever. Vannacht heeft het nog veel geregend en als ik tegen achten in de auto stap is het nog niet droog. Maar de start is om 09.00 uur en de verwachting is dat het dan droog gaat worden en het weerbeeld beter wordt.
Ik parkeer de auto bij "De Generaal" en dan ga ik op zoek naar de start in het Verenigingsgebouw Het Brandpunt, zelfs de route naar de start staat op het wegdek aangegeven, super!

Het is al aardig druk en vol als ik mij om 08.45 uur inschrijf. Ik heb besloten om de 20 km. te gaan lopen vandaag.


De 40 km-lopers starten ook om 09.00 uur en ik maak geen haast als de routebeschrijving wordt uitgedeeld. Laten eerst de 40 km-lopers maar gaan. Als het wat rustiger wordt en ik nog een sanitaire stop heb gemaakt, ga ik ook vertrekken.
Het miezert nog een beetje en als ik door Baarn loop herken ik delen van het Westerborkpad.
We lopen door het Baarnse Bos en langs de grote vijver met de naam Grote Kom.


Vanmorgen in de startlocatie heb ik al verschillende bekenden gezien. Zij gingen voor de lange afstand en als ik dan voor het verkeerslicht moet wachten, staat daar iemand zijn veter te strikken. Dat is Wyp. Ik vraag hem waar Elmy is, maar Elmy is thuis gebleven. Ik loop zo al kletsend verder met Wyp. We lopen in een natuurgebied "De Stulp"  in de boswachterij De Vuursche. Er zijn heel wat overstaphekjes waar we overheen moeten en ja dan moet je weleens wachten. Sommigen mensen vinden wachten niet echt hun ding en vinden het ook nog vervelend dat er 20 km-lopers zijn.
Gelukkig zijn er ook gezellige mensen zonder kort lontje.


Al vrij snel zijn we bij de horecarust, bij de Kuil van Drakensteyn. Ik besluit deze rust over te slaan. Deze rust is alleen voor de 20 km-lopers en over een kilometer over 3 hebben we al de koffie/soeppost. We lopen over een pad door varens en lopen langs het Pluismeer.  Voor ik het weet staan we bij de wagen/schuurrust. Hier zijn er 360 wandelaars, bij de finish zijn het er meer vanmiddag!



Hier gaat de route van de 40 km. en de 20 km splitsen. Wyp en ik zeggen elkaar gedag en gaan ieder ons pad vervolgen. Ik zit wat langer dan de 40 kmters. Als ik opstap bots ik bijna tegen Johnny op. Dat is een tijd geleden dat ik hem gesproken heb. Ook hij gaat voor de 40 km. dus een kort praatje.  En dan is de splitsing er. Onze wegen scheiden.


En dan sta ik opeens midden in Lage Vuursche. Hier heb ik met het Westerborkpad ook gelopen.
We lopen langs het hek van kasteel Drakensteyn. Allerlei bospaden wisselen zich af en een diepe kuil steek ik over. Ik geniet met volle teugen van de herfstkleuren en kan er eigenlijk geen genoeg van krijgen.




Dan lopen we langs een kruisvormige vijver. Deze vijver lag vroeger in de zichtlijn van het eerste kasteel de Hoge Vuursche. Dit kasteel is lang geleden afgebroken, zo vermeld de beschrijving van de route.


De route gaat verder en dan kom ik op het terrein van Kasteel Groeneveld. Dit is wel een heel mooi park. En weer al die mooie herfstkleuren!! Oordeel zelf.


Na het prachtige park ga ik door een haag van rododendrons. Wat zal ik mooi zijn als de struiken bloeien! Nu is het wel een heel apart gezicht. En zo kom ik bij de fruitpost op Hoeve Ravenstein.
Net voor ik verder wil gaan zie ik een poster die vertelt dat de serie Pipo de Clown hier is opgenomen. Wat leuk, als kind keek ik altijd naar die serie.


Nog ruim 3 km. en dan ben ik bij de start/finishlocatie. De route gaat door het laatste bosgebied en ik maak hier nog wat foto's. Het laatste stuk gaat langs het spoor met wat leuke bruggetjes. Als ik bijna bij de finish ben begint het weer licht te regenen. Wat heb ik het getroffen vandaag!!! Een nagenoeg droge wandeltocht. Hier had ik zeker niet op gerekend. Ik heb genoten!!


Ik ga mij afmelden en geef de organisatie een compliment voor de mooie tocht en de fantastische organisatie van vandaag! Nog even wat drinken en dan wordt het tijd om op te stappen. Op de valreep zie ik Sjaak en Margareth nog. We maken even een praatje en dan ga ik de auto opzoeken. Vandaag heb ik hem zo gevonden. Niet zo ingewikkeld als een paar weken geleden.
De oplettende kijker ziet dat er bij de finish ineens 2 mensen meer mee lopen dan bij de soeppost!!


 Benieuwd hoeveel kilometer ik dit jaar al heb gelopen? De teller staat op 1433,7 km.

zondag 28 oktober 2018

Pegasus wandeltocht 27 oktober 2018





De laatste zaterdag in oktober begint een traditie te worden! Pegasus wandeltocht!!
Waarom Pegasus vraag je je misschien af, wil je meer over Operatie Pegasus 1 en 2 weten, klik hier


De wekker loopt vandaag best vroeg af, 06.45 uur begint dat ding al te ratelen. En de regen klettert ook lekker op de ramen, dus heb je de neiging om je nog een keer om te draaien. De afgelopen jaren is het steeds heel mooi weer geweest tijdens deze wandeltocht, maar wat kunnen we vandaag verwachten?
Toch sta ik op en volgens het weerbericht moet het landinwaarts mee vallen met de buien, dus ik ga van het positieve uit (hoewel ik toch nog even mijn grote regenponcho in mijn tas stop).
Ook de temperatuur stelt mij voor een lastige keuze, net terug van Tenerife, hoeveel laagjes gaan het worden, ik besluit voldoende laagjes aan te trekken, beter 1 uit doen onderweg dan het koud hebben.
Om half zeven zit ik in de auto op weg naar de Hartenberg in Wekerom.
Het is nog donker en ook nog donker als ik om half acht de auto, op aanwijzingen van parkeerwachters, parkeer. En ja, ik weet dat dit vanmiddag een uitdaging gaat worden!! Ik kan me in het donker namelijk niet oriënteren, dus wordt het vanmiddag zoeken naar de auto!
Als ik in het theehuis aankom zijn Michel en André ook net gearriveerd. We zeggen elkaar gedag en ik haal een bekertje koffie. Even rustig opstarten.
Het is met de regen erg meegevallen tot nu toe, dat ziet er goed uit.
Nog even een toiletbezoek en dan kunnen we ons inschrijven en vertrekken. Het begint wat te schemeren en even voor 08.00 uur zijn we op pad.
Gewapend met een uitgebreide routebeschrijving en zoals onze ervaring is, altijd een perfect gepijlde route.



De route is elk jaar nagenoeg hetzelfde, maar de natuur laat steeds iets anders zien. We hebben elkaar al een poosje niet gezien bij wandeltochten, dus er is genoeg te vertellen aan elkaar en op die manier gaan de kilometers vanzelf.
André heeft iets speciaals bedacht voor vandaag. Op veel tochten heeft hij wel iets ludieks en hij vertelt dat hij vandaag een lopend buffet bij hem heeft. Bij het idee alleen al heb ik schik. We gaan het meemaken!
De zon begint er ook bij te komen en al snel merk ik dat ik te veel laagjes aan heb. Dit veranderen moet wachten tot de eerste rust.
Ook zorgt de opkomende zon voor aparte kleuren op de foto's.


Bij de eerste wagenrust vinden de heren niet waar ze trek in hebben, dus zetten we de tocht voort. Al snel komen we bij de wandelfotograaf. Ik loop achter buurman en buurman aan en kom zo alleen op de foto te staan, dat was ook mijn bedoeling. Jammer genoeg is de foto niet scherp.

Ik merk dat ik steeds vaker in deze buurt loop, want ineens herken ik een plas waar ik van de zomer nog langs ben gekomen met de Edese tweedaagse. Toen heb ik daar nog met Jannie zitten genieten.
Nu lopen we verder richting juffrouw Tok.


Dan komen we bij Juffrouw Tok aan. Er komt een meneer De Haan naar buiten en die vraagt mij om een foto van hem te maken bij één van de kippen. Hij dacht namelijk dat het een haan was en dat hij met een naamgenoot op de foto ging. Maar meneer de Haan ging dus met mevrouw de Kip op de foto! Dan loop ik door naar binnen en ga ik aan de koffie met mijn boterhammen en een banaan. De erwtensoep laat ik voor wat die is, een beetje te vroeg, het is net half 10.


Na de rust bij Juffrouw Tok gaan we de Ginkelse heide op. Hier zijn de Engelse Para's geland in september 1944. Vorig jaar liep de schaapskudde meer in het zicht dan nu. Dus de fotogenieke hond was nu niet in beeld. Het is altijd een zwaar stukje zo door het zand, maar het zand was nat van de regen van de afgelopen nacht, dus was het wat gemakkelijker lopen.
Na de heide moeten we onder de A12 door en dat is even lastig omdat we niet het pad op gaan, veel wandelaars maken er een afdaling in de berm maar ik loop even een stukje terug omdat ik geen zin heb in valpartijen vandaag.
Als we door het viaduct zijn komt er de splitsing van de 20 km en de 30 km. Wij gaan de 30 km route op en gaan richting Renkum.



Dan komen we al snel bij de Renkumsebeek en daar hebben we vorig jaar gestopt voor het 11-uurtje en inmiddels is het ook nu tegen elven, dus tijd voor, jawel het 11-uurtje.


We lopen verder het is trouwens heerlijk weer. Bij de rust heb ik mijn jas uitgedaan en de poncho in mijn rugzak gedaan want die poncho gaan we niet nodig hebben vandaag. Je kunt ook prachtige plaatjes maken van de kleuren in het bos.



Dan steken een weg over en ja hoor we gaan het kabouterbos in. Daar treffen we kabouterwoningen aan en de was van de kabouters hangt te drogen. Ik herinner me dat er een boomstam ergens over een greppel moet liggen en ja hoor André gaat op de evenwichtsbalk staan en komt er ook weer heelhuids af.


Er staat een voorstelling op de agenda in het kabouterbos en de spelers staan al opgesteld. Ik maak (met toestemming) wat foto's. Ook de boom waar je in kunt staan is er nog, leuk.


Via het vlonderpad wat ook heel bekend is ondertussen, komen we bij het bosven uit. Het ligt er prachtig bij. En dan komen we bij de 2de rust aan. Hier hebben ze heerlijke appeltaart en dat gaat er wel in. Het is smullen. Alleen heb ik een wiebel stoel, dus dat meldt ik even.
Na een uitgebreide rust wordt het tijd om verder te gaan voor het laatste stuk van de tocht enne... er loopt nog steeds iemand met een lopend buffet in zijn rugtas!



Door het bos vervolgen we de route en het is echt boffen met het weer vandaag. Het is prachtig weer, een heerlijk zonnetje en de regenbuien zullen best ergens vallen, maar niet waar wij lopen. Het valt ons wel op dat er maar weinig paddenstoelen zijn. Tijdens deze tocht zagen we altijd wel redelijk wat paddenstoelen, maar nu is het toch heel weinig. Ineens zie ik een bankje voor mensen met korte beentjes. Het doet mij denken aan een logeerpartij van neefjes bij mijn moeder. Ik ga het niet vertellen hier, maar ik had even een binnenpretje, geloof dat!
Dan doemt de samenkomst met de 20 km alweer op.


Het stuk  van de route wat nu komt is eigenlijk helemaal niet leuk, langs het spoor. Vorig jaar dachten we al dat we ook onderlangs konden en nu zie ik die pijl weer staan en besluiten we onderlangs te gaan. Het loopt ook een stuk prettiger. Zoals ik eerder al schreef, de omgeving begint mij een beetje bekend te worden, want als we afslaan om het spoor over te steken, zie ik ineens in de verte het "Enka" terrrein! Daar was afgelopen jaar de start van de Edese 2daagse. Als wij bij de overweg komen, zitten de bomen naar beneden en moeten we wachten op 2 treinen.


Gelukkig zijn we voor zonsondergang bij deze wagenrust, anders hadden we toch wel een probleem gehad. Wie wel een probleempje heeft is hij die nog steeds met zijn lopend buffet in zijn rugtas rondloopt. Er wordt nog eens rondgekeken maar nog steeds is er niemand die interesse heeft in het buffet. Dan nog maar even verder.


Dan zie ik een boom met tonderzwammen. Leuk, op de Hoge Veluwe geleerd hoe deze zwammen heten. Ik heb even op Wikipedia gezocht naar info. Wil je er meer over lezen? klik hier
Inmiddels begin ik te merken dat er bijna 30 km in mijn benen zit. We lopen langs het militaire terrein waar vroeger de kazerne stond. nu wordt er een woonwijk gebouwd.

Nieuw bij het mausoleum zijn de info borden die er geplaatst zijn. 



Dan komen we nog door een wijkje waar we over het parkeerterrein lopen met garageboxen. Hier staan andere jaren altijd "rood met witte stippen" paddenstoelen, maar vergeet het maar dit jaar dus niet. We steken over en missen al even André! Ja hoor hij is bezig met zijn lopend buffet!! 
Als wij onze laatste stempel halen komt André ook binnen lopen. 



De consumptiebon wordt ingewisseld, we krijgen er vocht voor, wat de kleur van koffie heeft en warm is. Ik neem er mijn laatste boterhammen bij.
En dan wordt het tijd om naar de Keep Them Rolling wagens te gaan. En wie treffen we? Dezelfde Dodge met chauffeur als vorig jaar. Ik krijg een plekje voorin. Heel leuk!!



Aangekomen op de Hartenberg krijgen wij ons vaantje en dan wordt het nog even spannend!!!
Ik ben in het donker aangekomen hier, vanmorgen en nu...……….. is het licht en waar staan nu de auto?????
Natuurlijk wordt mij "vrouwenlogica" verweten als ik samen met 2 andere dames probeer de auto te vinden!
Maar ja hoor!!! Daar staat de Nissan te wachten, helemaal alleen, de andere auto's zijn inmiddels vertrokken, maar gelukkig gevonden! Wel anders gelopen als vanmorgen, maar wat geeft het!!!

Het was een heerlijke dag en om kwart over 3 ga ik weer richting Kamerik.