Vandaag ga ik richting Amersfoort. De afgelopen week even geïnformeerd wie waar ging lopen en mijn keus was bij het maken van mijn wandelagenda al op deze tocht gevallen.
Dus was het geen moeilijke keus om naar WS78 te gaan. De wandeltocht heet "Sporen bij een vliegbasis". De startlocatie is mij bekend want op 28 november 2015 ben ik hier ook geweest voor de tocht van WS78 die toen de naam droeg "Sporen in en om Amersfoort". Op die tocht in 2015 had ik voor het eerst afgesproken met André.
Omdat de start pas om 09.00 uur is en Sjaak heeft laten weten er na negenen te zijn, pak ik een trein later dan ik eerst in mijn gedachten had. Cees brengt mij lekker even naar het station in Woerden. Ik weet dat de startlocatie heel dicht bij het station is, dus vind ik het wel een keer lekker relax met de trein.
Als ik op de startlocatie aankom staat er een vette rij van wandelaars die zich in willen schrijven. Helaas heb ik dat niet door en zonder dat ik het weet rits ik in vlak voor de inschrijftafel.
Ondertussen kijk ik rond of ik André en Michel kan ontdekken. Ik had verwacht dat zij er al waren, maar ik blijk de eerste te zijn. Even later staan ze ineens naast mij.
Als we ingeschreven zijn en op Sjaak wachten komt Ron ook binnen. Zo wordt het een gezellig groepje.
Dan ontdek ik Alfred die ik al een poosje niet meer heb gesproken. En ik loop even naar hem toe. Hij zit bij de dame die de routebeschrijving uitdeelt, dus die haal ik ook gelijk op. Mooi om te horen hoe het Alfred vergaat! Fijn!
Intussen heeft Sjaak zijn koffie op en ga ik vast naar buiten om buiten nog wat foto's te maken.
Door een vooroorlogse woonwijk verlaten wij de stad. Ik herken de straat omdat wij hier ook hebben gelopen tijdens het Westerborkpad. Toen kwamen wij van de andere kant. De bedrijvengebouwen die er toen nog stonden zijn inmiddels allemaal gesloopt. Daar kwamen wij Rolf ook voor het eerst tegen. Rolf is markeerder van het Westerborkpad. Hier is het dus nog bekend.
De tocht gaat verder en we steken een drukke weg over. Dan gaan we naar Pinatum Birkhoven en over verschillende bospaadjes, door een spoortunnel komen we bij de Stompert. In dit heuvelachtige militaire oefenterrein volgen we enkele mooie bospaden. Het valt ons wel op dat hier in het bos veel stormschade is van de storm van enkele weken geleden.
Dan steken we weer een drukke weg over en komen wij bij het restaurant 't Hoogt. Hier is het erg druk en we krijgen al de mededeling dat het lang duurt voor je bestelling komt. Het is ook geen officiële rust van de organisatie. Maar wel mooi dat hier een toilet is. Ik geef mij even voor man uit want bij de dames staat weer een lange rij wachtenden. Na de sanitaire onderbreking is het tijd voor het 11-uurtje en dat staat al op mij te wachten. Ik pak ook gelijk mijn banaan uit mijn tas. Want wij besluiten door te lopen naar de soeppost van de organisatie.
Voor wij bij de soeppost zijn komen we eerst nog over de Vliegbasis Soesterberg. Ik ken dit van de Amersfoortse 2daagse. Maar we komen nu via een andere ingang binnen.
Daarna lopen we langs het Nationaal Militair Museum en langs de munitiebunkers. Daar verlaten wij de vliegbasis. Maar eerst probeert André nog wild te fotograferen met zijn fototoestel. Hij moet maximaal inzoomen, maar is blij met zijn plaatje.
Dan gaat de route over het landgoed De Paltz. Hier is de soeppost in een blokhut van het Utrechts Landschap. Nou ja soep? Het is romig, heeft de kleur van champignonsoep of aspergesoep, en is lauw. Het blijkt drinkbare aspergesoep te zijn. Ik eet er mijn boterhammen bij op. Omdat er weinig zitplaatsen zijn en alles bezet is, besluiten we alweer snel verder te gaan.
Er zijn vandaag veel wandelaars die voor WS78 in Amersfoort hebben gekozen!
De route gaat verder door landgoed De Paltz en via een andere poort verlaten wij het landgoed.
De tocht gaat het volgende bos in, het Ezelsveld. Ook hier zien we weer veel stormschade. Er wordt een opmerking gemaakt over kerststukjes die nu wel eens opgeruimd kunnen worden, maar misschien zijn het wel paastakken die een beetje vroeg zijn opgetuigd?
Dan komen wij langs de Duinen, eerst lopen we op het pad er langs en blikken we tussen de bomen door naar de stuifduinen. Dan vind ik het nog erg mooi. We verlaten het pad langs de duinen, want daar hangt een lintje, maar....................
Na een stukje lopen komen de voorste wandelaars terug. Er zijn geen lintjes op pijlen meer!! Waar zijn we? Welk nummer op de parkoersbeschrijving kunnen we nog herleiden? Overleg en overleg!!!
Wat gaan we doen?? Er gaat gebeld worden naar het calamiteiten nummer. Volgens de beller staan we er met een groep van 50 wandelaars, nou..... 50?
Maar het blijkt dat er een grapjas is geweest die een lintje heeft verhangen!!! Die dacht lollig te zijn!
We gaan terug om verder langs de stuifduinen te lopen en dan naar beneden een stukje bos.
Tja en zoals zo vaak, het venijn zit in de staart! En ook bij deze tocht. Hebben we eerst genoten van het natuurverschijnsel van de stuifduinen, nu mogen we zandhaas worden en dat valt even niet helemaal mee. Vooral omdat we niet een echte rust hebben gehad, vertel ik mijzelf. Oké, we hebben even stilgestaan, maar even gezeten, nee dat was er niet bij. Maar............. we gaan het mulle zand in!
Na de stuifduinen, gaan we weer het bos in. En dan lopen wij een camping op. Daar is de fruitpost en daar hebben we best zin in, want het was een pittig stukje, het mulle zand. En warm heb ik het ook ondertussen gekregen. Zo warm dat ik blij ben dat ik water bij mij heb. Dat gebeurd niet vaak in de winter. De appeltjes zijn van de klokhuizen ontdaan en kunnen zo gegeten worden en dan is er ook nog een plekje op een muurtje, dus even zitten!
Daarna stappen we op voor de spieren stijf worden. Het laatste stukje! Langs de bosvijver en een klimpark. Volgens mij herken ik hier weer een stukje van de 2daagse in juni.
Dan lopen we het bos uit en gaan via dezelfde woonstraat terug naar de finish.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten