Gisteren avond ons voorbereid op een wandeltocht vanaf de camping. Omdat de tocht beschreven staat met wandelknooppunten hebben we de kaart erbij gepakt en waar het niet duidelijk stond in de originele wandeltocht hebben wij zelf de knooppunten erbij gezocht. De tocht nagerekend qua kilometers en wij kwamen op een kleine 18 kilometer. Mooi voor Cees want als je niet gewend bent aan lange afstanden lopen en dan veel over bospaden gaat, is de afstand zo prima.
In de beschrijving die wij van deze wandeling hebben staat onder andere:
"Een heerlijke wandeling door de bossen en de kleinschalige akkerlanden aan de uitlopers. Een afwisselend gebied waar veel bijzondere vogels te vinden zijn."
Vanaf de camping is het even kijken waar het eerste knooppunt zich bevindt, die is snel gevonden en goede moed gaan we op pad.
Maar al snel merken we dat je met wandelknooppunten wel deksels goed moet opletten. Meer op de paaltjes dan op de natuur en de vogels!!!
Want voor we het door hebben lopen we verkeerd en ja hoor we lopen een knooppuntenpaaltje voorbij en tja dan zitten we gelijk al verkeerd. Dus terug naar het paaltje en de route weer oppakken. Dat zijn de eerste extra meters, we moeten nu dus opletten anders wordt het te gek qua afstand.
Wij ontdekken dat je verdraaid goed moet zoeken bij elke splitsing en dat soms de struiken zijn gaan groeien en het paaltje onzichtbaar is geworden. En zo kan het dus gebeuren dat we even later weer bij een splitsing staan en ons afvragen welke kant we op moeten. Omdat we echt niets zien gaan we rechtdoor en ja hoor daar zien we weer paaltjes eerst één met rechtdoor en dan één met linksaf, we denken dat we goed gaan en dan vinden we het knooppuntenbordje, helaas!!!! helemaal verkeerd. De kaart erbij om te kijken of we de route aan kunnen passen, maar nee dan wordt de afstand groter dan terug lopen en de route weer oppakken. Dus terug................ en ja hoor daar vinden we het paaltje verscholen in de berm tussen hoog gras en struiken.
Het zijn nagenoeg allemaal bospaden en soms zijn de bospaden aangepast voor de mountainbikers, dus heuveltjes, Een pittige route.
Als we na verloop van tijd een bankje vinden, gaan we ons lunchpakketje opeten, daar hebben we onderhand wel zin in en dan komt het zonnetje ook langzaam te voorschijn.
De boeren zijn hier ook al volop aan het water geven op het land. Alles is hier kurkdroog.
Na de lunch lopen we verder en op dit traject missen we eigenlijk geen knooppunten, we hebben nu steeds zoiets bij een splitsing, heel goed kijken en alleen als we het zeker weten door lopen.
En dan komen we bij de Soesterduinen in het klein aan!! Wel heel ieniemienie hoor, maar toch!! en............. ik vind het knooppuntenbordje plat in het zand, er is hier een vuurtje gestookt en er is het één en ander vernield. Waar moeten we heen, ik kies voor recht over de zandvlakte en Cees zoekt een paadje er langs.
In de verte horen we steeds al schoten en honden blaffen, maar we schenken er geen aandacht aan. Als we verder lopen zeg ik ineens tegen Cees en loopt daar een paaltje van met een knooppunt erop. Een bewegend paaltje dus. Het blijkt een man met een hond te zijn en die heeft een hesje aan met een nummer erop. En dan nog even verder komen we een politiehondenvereniging tegen. Er is een training georganiseerd en die lijkt op een bekwaamheidsproef, of misschien noem je het een wedstrijd. We staan nog met 1 van de eigenaren van een hond te praten en hij vertelt dat zijn hond kans maakt op de titel "Nederlands kampioen". We staan er een poos te kijken, maar dan moeten we toch weer verder.
Na een poos te hebben gekeken gaan we weer verder en dan lopen we Baarlo binnen, tenminste we komen bij Sandton Château de Raay. Wil je er meer over weten, klik hier
Het is ook een vrouwenklooster geweest en het "zuster kerkhof" herinnert je daaraan.
In de beschrijving van deze boswandeling vind ik nog het volgende over het Boekenderbos waar we nu doorheen gaan.
"Het Boekenderbos dat grotendeels bestaat uit hoger gelegen naaldbossen die in de negentiende eeuw werden aangelegd om het stuifzand vast te houden. Rond het naaldbos vind je kleinere bossen en landbouwgrond, een favoriet leefgebied voor vogels als de patrijs en de wielewaal. Je vindt er ook beekjes, restanten van oude Maasbeddingen."
Dit deel van de route loopt wel prettiger, hier lopen we grotendeels op een verhard fietspad en dat vraagt toch wat minder van je conditie dan een bospad. We genieten van de mooie tocht en hebben geen spijt dat we deze tocht gekozen hebben, alleen zijn we bang dat er wel heel wat meer meters gemaakt worden dan we vooraf hadden berekend.
De mooie fietspaden zijn afgelopen als we weer rond de camping lopen. Door een aantal keren een knooppunt gemist te hebben is de tocht al wat langer geworden dan gepland, dus vraag ik aan Cees of we hier soms af moeten haken en terug gaan naar de camping. Maar nee daar wil Cees niets van weten en we gaan verder.
Inmiddels lopen we in de Heldense Bossen en daar staat het volgende over in de omschrijving:
"De Heldense Bosseb bestaan uit verschillende aaneengesloten dennenbossen. Je vindt hier niet alleen bos, maar ook een mozaïek van kleinschalig akkerland, vennetjes en kleine heidevelden. Een prachtig wandelgebied, Je geniet hier volop van de stilte. Vanuit de bossen wandel je zo Helden in."
Ook wij wandelen naar Helden, maar niet nadat we weer een keer op zoek zijn geweest naar een knooppunt, dus weer wat extra meters.
In Helden hebben we onszelf een ijsje beloofd en die gaan we ook scoren! We zitten even heerlijk buiten te genieten van het lekkers. Maar dan wordt het toch echt tijd om richting de camping te gaan, maar................
dat wordt een andere route dan wij dachten. Als we de knooppunten volgen op ons briefje vragen we ons af of we goed gaan. We gaan achter schuren van een boerderij langs, tussen de akkerbouwlanden door en dan verdwijnen we toch weer in het bos om zo via dezelfde knooppunten als vanmorgen weer bij de camping te arriveren.
En dan lees ik de GPS uit en wat blijkt? We hebben gewoon 23 km gelopen vandaag en dan niet op het asfalt, maar door het bos met hoogteverschillen.
Ik ben ontzettend trots op Cees die dat toch maar gedaan heeft, zonder training, knap hoor!
We ploffen op onze stoelen neer voor de caravan en gaan genieten van een wel verdiend drankje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten